KNJIGA IV Sadržaj: -- Uvod -- Globalne faze manifestavije I kosmičkog ispoljavanja -- Evolucija čoveka u vasioni I kosmosu -- Evolucija svesnog osećanja u vasioni I kosmosu -- Čovek u manifestaciji -- Hijerarhije svesnog osećanja -- Holističke zakonitosti u stvaranju I ispoljavanju - -Komunikacije u stvaranju I manifestaciji -- Relativnost dualnosti formi iplanova postojanja -- Rezime I. CELOVITA SPOZNAJA I HOLISTIČKO HOLOGRAFSKA PARADIGMA I. UVOD U do sada objavljenim knjigama o relativnosti, stvaranju i prosvetljenju, dao sam izvesnu spoznajnu građu o ukup¬nom manifestovanju. Neki od čitalaca kojima su dostupne pomenute knjige i sajt na srpskom jeziku, sugerisali su mi da bi neka pitanja trebalo detaljnije objasniti, jer još nije došlo vreme buđenja većeg interesovanja za spoznavanje sebe, spoznavanje mani¬fe¬stacije i mesta i uloge čoveka u toj manifestaciji. Moje postojanje u objektivnoj spoznaji ima smisao ukoliko doprinosi daljem razvoju uma i viših nivoa svesnosti pojedinaca i ljudskog društva, i ostva¬ri¬vanju veće harmonije i blaženstva svih ljudskih zajednica. Ovim pristupom ljudiiylaye na put bogospoynajei evolucije ispoynaje celokupne manifestacije u kosmosu I rayvoja ove duhovne vrste do Apsolutne svesti. Zbog toga činim i ovaj napor u produbljivanju određenih spoznaja, razjašnjavanjući manifestacije i razvoja lično¬sti do idividualnosti, i čoveka do bogočoveka, odnosno uloge i razvojnog puta čoveka na bogospoznajnom putu ka jedin¬stvu. Nije nimalo lako preći sa spiralnog puta smrti u objektivnom postojanju na uzlaznu spiralu puta života i jedinstva u bogospoznaji. Ono što sam smatrao da bi još koristilo ljudskom razumevanju u ovome vremenu, a što umovi ovog doba ne mogu zloupo¬trebiti, pokušao sam da iznesem i objasnim na način razumljiv zrelijim ljudima. Kraj dvadesetog i početak dvadeset prvog veka doveo je do dubokih otkrića u objektivnoj spoznaji na naučnom planu, kao i u duhovnom razvoju na planu unutrašnje intuitivne spoznaje, odnosno na planu celovite spoznaje. U ovoj fazi razvoja emotivnog objektivnog uma na planeti, organizacija državnih uprava i drugih njenih institucija temelje na zakonitostima funkcionisanja posesivnog dualnog uma, i po tom osnovu, u ovoj fazi, odvija se sva manifestacija čovekove organizacije na Zemlji. Ova epoha razvoja emotivnog uma dozvoljava i pozitivno i negativno manifestovanje, mada se drastična destrukcija sankcioniše. Dokle god je osnovni vrednosni kriterijum za izbor vlasti i vrednovanje čoveka snaga ličnosti, što znači snaga emo¬tivnog dualnog uma, uvek će legitimni zakoni biti donošeni i sprovođeni u tom duhu, i sva će se otkrića prvo iskoristiti u cilju posesivnosti i korišćenja destrukcije. To su kos¬mičke zakonitosti u sticanju objektivne svesnosti. Dualni um je inverzan individualnoj svesti i svim višim oblicima svesti, a njegov razvoj i usklađivanje sa individualnom svešću odvija se i usklađuje veoma sporo Kroz rinkatnaciske procese.. Legalizam je u sadašnjem svetu proizvod takvog dualnog uma, a proces promene, usklađivanja i sazrevanja je spor i postepen. Još uvek put unutarnje spoznaje - bogospoznaje u većem delu sveta nije legitiman. Verske spoznaje i poduke u nekim društvima imaju legalitet, ali to su putevi različiti od celovite duhovne spoznaje -bogospoznaje. Zrelost čovečanstva sve više budi interes za jedinstvo i suživot, a rizici makaza dualnog uma postaju sve globalniji i katastrofalniji. Tako se spoznaja jedinstva i harmonije i njihovog globalizma, sagledava kao jedini izlaz za opstanak aktuelnog društva. Naučna dostignuća u oblasti stvaranja materije i antimaterije, u spoznaji gena i moguć¬no¬stima manipulacije genima, u kontroli jonskih struja i polariteta uma i proizvodnji bioloških čipova i manipulacija virtuelnim poljima, zatim stvaranje i primjene nanotehno¬logija - opasna su oruđa u rukama dualnih umova, koji nemaju mogućnost kontrole svoje dualne prirode, i mogu da dovedu do globalne destrukcije i rizika nestanka svetana Zemlji. Sticanjem nauke na granicu objektivne svesnosti kroz otkrivanje mehanizama stvaranja materije i antimaterije, okrivanje polariteta uma i svesnosti, virtuelnih svetova i drugih dimenzija postojanja, bliži se preokret njenih pogleda na svet u smislu davanja prioriteta celovitoj ume¬sto objektivnoj svesnosti, a tada će rizici makaza dualnog uma početi da se smanjuju. Doktrinarni pristup nauke objektivnoj spoznaji je izuzetno čvrst oklop koji nauku izoluje od celovite spoznaje. Iako svaki savremeni ozbilj¬niji naučnik u svojoj praksi koristi, manje ili više, intuitivnu spoznaju, način duhovne i celovite spoznaje nema svoj legalitet u naučnim gledanjima, pristupu i organizaciji. Pomenuću samo trojicu naučnika koji su zadužili našu civilizaciju svojim otkrićima na bazi intuitivne spoznaje. Ajnštajnova konstatacija: “Intuitivni duh je sveti dar, a racionalni duh je verni sluga. Mi smo stvorili društvo koje slavi slugu, a zaboravlja sveti dar” - jasno govori o stanju svesnosti u kojoj se nalazio. Tesline vizije dejstva više¬strukih obrtnih magnetnih polja i indukcija, kao i prenos snaga na velike udaljenosti, ukazuje na dosege njegove indi¬vi¬dualne svesnosti. Leonardo Da Vinči, u petom prin¬cipu spiritualnih tajni, otkriva da kreativnost zahteva postizanje ravnoteže između suprotnosti i integraciju polariteta. Mogu odgovorno da tvrdim da se ni jedno epohalno naučno i drugo otkriće nije se desilo bez upotrebe intuitivne svesnosti. Prosečna svesnost društva i njegovih institucija je na nivou emotivne svesnosti; uz formu demokrature većinskog odlučivanja dualnih umova, posesivnost je opredeljujuća snaga u odlučivanju i provođenju odluka, što daje veće šanse zloupotrebi novih otkrića u realizaciji pojedinačnih i kolektivnih interesa dualnih emotivnih umova. Ovo je rezultat velikog disbalansa između naučnih otkrića i duhovnog razvoja ljudi, čija je svesnost na nivou emotivnog uma. Sticanje intuitivne, a time i celovite spoznaje, nema svoj legalitet, ali je prisutno u pojedincima i odvija se pod pritiskom evolucije svesti, i samo je pitanje trenutka kada će ono dobiti svoj legalitet i ulogu u društvu. Pod duhovnošću se ne mogu podrazumevati verske obuke koje su rezultat razdeljene religije i pod uticanjem razdeljenih objektivnih umova. Verovanje je rezultat ograničene spoznaje. Istinita spoznaja isključuje verovanje, i temelji se na istini. Verovanje se počelo razvijati kod čoveka iz susreta individua sa drugim duhovnim bićima koja su oblikovala i ispoljavala prirodne snage i zakone na Zemlji i u vasioni našeg Sunca; otuda i verovanja ljudi u njih kao božanske snage i bogove. U kasnijim fazama razvoja čovečanstva, pod uticajem slobodne volje, razvijao se um koji je ograničavao čoveka na njegova čula i spoljnu spoznaju objektivnog sveta. Na taj način se čovek odvajao od celine postojanja i u međusobnim odnosima počeo da razvija ličnost kao celinu za sebe. Inverzna božanska indukcija indukovala je dvo¬polnu svesnost duše, pri čemu jedan pol čini čulni um sa posesivnom snagom, a drugi pol - individualnost sa božanskom svešću i snagom ljubavi. Indukovana božanska slika individualnosti u duši čoveka, postala je svedok postojanja i iskušavanja ličnosti sa objektivnom svešću i skladište memorije ukupne manifestacije ličnosti. Jedna od vladajućih snaga ličnosti je posesivnost. Ličnost pomoću čula gradi svoj virtuelni univerzum oko sebe, i on je objektivan samo za ličnost. Svaka ličnost ima svoj objektivni univerzum koji je virtuelan i rezultat je uma. Razvijeniji pojedinci u svim vremenima imali si mogućnosti uvida u druge dimenzije postojanja, i oni su na temelju svojih vizija kreirali verovanja i vere koje su se kalemile na postojeće kulture i običaje, i prilagođavale se svim spoljnim uticajima do danas, udaljavajući se manje ili više od celovite spoznaje - bogospoznaje, odnosno jedin¬stvene religije i jedinstva. Um kao softver evolucije čoveka u objektivnoj svesnosti, uslovljavan je za spoznavanje i ispoljavanje dualne manifestacije sa odgovarajućim polaritetima. Sve što se u umu formira je dualno, a vreme je prostor za igru ispoljavanja uma između polariteta. Svesni um se formira od rođenja i stiče samo spoljnu spoznaju, dok je za unutrašnju spoznaju potrebno uključiti softver individualne svesti. Pošto individualna svesnost ima drugi polaritet od uma, oni ne mogu funkcionisati zajedno, nego naizmenično ili sjedinjeno iz individualnosti. Umna spoznaja je ograničena delimičnim shvatanjem i razumevanjem, i ne može shvatiti celinu, odnosno imati celovitu spoznaju. Sam um je mehanizam koji shvata polaritetno i ispoljava polaritete sa četiri snage i to: snage gradnje fizičkog tela, snage gradnje energetskog tela, snage gradnje emotivnog ili astralnog tela i snage gradnje mentalnog tela. Um kao softver izgrađen je od ova četiri umna tela koji sinergetski - zajednički funkcionišu kao um u telu čoveka. Umna ili objektivna svesnost razvija se postupno: prvo energetski i fizičko um i telo, a zatim astralno i mentalno um i telo. Sve što se stvori i ispolji sa ovim umnim snagama u čoveku, odnosno svakoj njegovoj formi, je dualno - počev od ćelija tela, preko snaga u telu, preko astralnih i mentalnih formi. Svaka od ovih formi uma, ukoliko su razvijene, može da funkcioniše u zasebnim frekvencijama, odnosno planovima postojanja, a to znači na fizičkom planu, eterskom planu, astralnom planu i mentalnom planu. Sve što u svojoj manifestaciji um formira ili opaža, gradi i puni sa četiti pomenute snage i dualizira. Prema tome, u umu je sve dualno. Um ima istorijsku funkciju razvoja u vremenu (redosledom koji smo napomenuli) i svoju evoluciju završava razvojem mentalne svesnosti uma. Pošto je um ispoljen u funkciji sticanja objektivne svesnosti, njegovu dinamiku u iskušavanju i spoznaji pokreću želje sa programom spoznavanja oba dualiteta za sve aspekte ispoljavanja. Ako um iskusi i spozna oba polariteta jednog aspekta, ili ako iste depolarizira, ostvarena je spoznaja celine i polariteti su sjedinjeni i neutralisani, čime prestaje polaritetni napon i tokovi snaga toga aspekta. Na taj način taj aspekt nije više aktivan u delokrugu uma, on je zamišljenu želju ostvario u objektivnom svetu ili na drugi način rečeno duplirao. Time taj osvešćeni aspekt kao celina ispada iz uma i ulazi u funkciju individualne svesnosti kao sposobnost reagovanja u objektivnom svetu. U poslednje vreme razvijeno je niz spiritualnih tehnika ucelovljenja polariteta u čovekovom umu, odnosno tehnika razvoja uma. Međutim, pošto polariteta može biti koliko i odnosa, i stalno se razvijaju i uspostavljaju novi procesi spoznaje uma, zbog toga neutralizacije mogu dugo trajati uz trajno otvaranje novih aspekata. Napomenuo sam na više mesta da um staje i nestaje obustavljanjem njegovog kretanja, njegovom spoznajom u celini, ili predajom uma drugoj individualnosti ili pak na drugi način. Pri tome se mora imati spoznaja o ukupnom spiritualnom razvoju čoveka i manifestacije, a stvar je izbora svakog pojedinca kojim putem i kojim načinom da širi svoju spoznaju... Spoznajom polaritetnih krajnosti ili njihovom neutralizacijom, prestaje spoljni tok uma i obezbeđuje se smirenost i zadovoljstvo uma i otvara put razvoja uma ka višim nivoima uma i svesti. Čovek tek na nivou mentalne svesnosti može da spoznaje svoj um i sebe, i tek tada može da vrši kontrolu svoga uma i izbegava negativna ispoljenja svoga objektivnog uma i tako izbegava stvaranje nove sudbine (karme). Tek kada nivo ovoga uma bude odomaćen u pojedinim ljudima i njihovim kolektivitetima, i kada se počne induktivno prenositi, nestajaće destruktivno odlučivanje i ponašanje kod ljudi i njihovih zajednica i razvijaće se tolerancija i harmonija među ljudima i njihovim kolektivitetima. Kontakt sa višim stepenima svesnosti duhovnih entiteta i bogova, koji u svojoj evoluciji postaju sve zasićeniji znanjem, moći, blaženstvom, svešću - za čovekov um i telo nisu podnošljivi i mogu delovati uništavajuće. Tek evolucijom uma i preobražajem uma i tela, čovek može da podnosi svojstva i stanja viših oblika svesnosti. Obzirom na prirodu uma, ni u jednoj fazi razvoja čovekove vrste nije bilo lagodnosti i smanjenog rizika u manifestaciji zbog njegove uloge u iskušavanju slobodne volje i dualnog uma kroz formu objektivne svesnosti, a što je samo jedna faza u raz¬viju celovite svesnosti , odnosno viših faza razvoja svesti. U faze razvoja emotivnog uma, njegov omotač je tako snažan jer ga grade emotivne i mentalne snage pod uticajem ograničene svesnosti, a on se odražava u čoveku i njegovim odnosima kao neznanje, posesivnost i suprotstavljanje. Ove dve ljuske čovekovog uma su i odvo¬jene i pomešane i grade se epohama razvoja i nesta¬janja ličnosti. Mentalni nivo čovekovog uma ima takođe svoju misaonu ljusku ili granicu (i svoj svet frekvencije i postojanja), koja ga i povezuje i odvaja od viših formi sve¬snih stanja. Mentalni nivo uma u svome razvoju čisti se od snaga posesivnosti i iste potiskuje snagama ljubavi. U ovoj fazi svoga razvoja čovek postaje obuzet težnjom u spoznaji sebe i za svoj cilj postavlja dostizanje viših oblika svesnosti, usmerava svoju manfestaciju i akcije ka tom cilju, pravi izlete i otkriva druge dimenzije svesnosti i postojanja, gradeći most ka duhovnoj dimenziji postojanja. Transcen¬diranjem ove mentalne ljuske u iskušavanju objektivne svesnosti, čovek okončava fazu iskušavanja objektivne svesnosti, prestaje manifestacija uma, i on se utapa u individualnu svesnost koja se kao ljudsko iskustvo ugrađuje u manifestaciju u dostizanju jedinstva celokupne logoidne, a zatim i kosmičke i apsolutne svesnosti. U ovoj fazi smirivanja uma i njegovog trenscendiranja, individualna svesnost nastupa i zamenjuje um - ona je svedok i nosilac razvoja svih oblika reagovanja ličnosti i memorije njenog manifestovanja u svim procesima reinkarnacija. Ona nosi i početnu svesnost božanske iskre i njene mogućnosti komu¬ni¬kacije sa svim višim formama svesnosti. Taj momenat je stanje duševne vatre i svetlosti u unutrašnjoj viziji čoveka, i predstavlja prelazak iz spirale smrti u izlaznu spiralu života, ljubavi, svesnosti i večnosti. Prethodne epohe u razvoju čoveka, kao i epoha razvoja emotivne svesnosti, praćene su razvojem ograničene objektivne svesti, posesivnošću, suprotstavljanjem i borbom. Razvoj mentalne svesti je poslednja karika u razvoju uma, ali i karika koja povezuje i umnu mani¬fes¬taciju sa manifestacijom pod uticajem svesti. Čitava epoha razvoja emotivnog uma u čoveku praćena je razvojem posesivnosti, spoljnim dualnim opažanjem i opusom životinjskog nasleđa u čoveku, koji jačaju ego, tj. ličnost i posesivnost. Iz svog životinjskog karaktera, čovek sa razvojem uma prelazi u karakter humanog čoveka, a zatim u karakter i osobine bogo-čoveka. Ove evolutivne faze menjaju čoveka u potpunosti, od njegovog fizičkog do njegovog duhovnog postojanja. Čak se menja i patnja čoveka, jer fizička patnja ustupa mesto emocionalnoj i mentalnoj patnji. Sve se menja i u čoveku i u uslovima njegovog okruženja. Čovek će od smrtnog postepeno prela¬ziti u večno biće. Sva njegova struktura, sve njegove po¬trebe se menjaju, menjaće se i njegovo zdravstveno i psihološko stanje i sposobnost njegovog bitisanja u drugim dimenzijama postojanja. Čovek će iz svoga fizičkog ogra¬ničenja i stanja suprotstavljanja i borbe prelaziti u tran¬spa¬rentna stanja sa osobimama razumevanja, toleran¬cije, ljubavi i slobode. Spoznavanje čovekovog uma i svesti, primena celovite spoznaje u nauci legalizacijom intuitivne spoznaje i obukom ljudi u istoj, omogućiće i dalje eksponencijalni razvoj u svim oblastima ljudske manifestacije, kao i u drugim dimenzijama postojanja. Nanotehnologije dovode do minijaturizacije svih sredstava, a genetsko prilago¬đavanje otvara dalje procese biološkog razvoja čoveka i njegovog okruženja, a sa tim se razvijaju i otvaraju nove vrste usluga u polju virtualizacije u životu ljudi. Sve ove promene i potrebe prilagođavanja već sada zahtevaju promenu čovekovog pogleda na svet i razvoj njegove intuitivne i celovite spoznaje. Još u procesu raz¬voja svoga uma čovek treba da shvati iluziju i ništavnost svoje ličnosti i dualnog uma, da bi izvršio obrt u pogledu na svet i krenuo putem svesti i života u jedinstvu. Čovek svoju ništavnost postojanja u objektivnoj svesnosti ne može spoznati emotivnim umom. Tek mentalnom svesnošću i spoznajom drugih dimenzija postojanja i relativnosti, čovek počinje da sagledava sebe i svoju beznačajnost u objektiv¬noj manifestaciji, kao i svoje moguće potencijale u evoluciji i manifestaciji kada ovlada celovitom svesnošću. Ta intuitivna i celovita spoznaja otvaraju u čoveku izvor božanske volje i svesnosti. Čovek će spoznati da je proces formiranja uma samo jedna faza u razvoju svesti i da on u celini nije biće egocentričnog uma, borbe i smrti, (što je neosvešćena faza razvoja bića), već individua večnog života i svih oblika svesnosti u spoznaji ukupne manifestacije. Spoznajom ovoga puta, čovek počinje da se kreće kroz život tokom punim nade, ljubavi i blaženstva ka početnoj i zadnjoj tački apsolutne svesnosti. Sva ova kretanja, pred čovečanstvo sa objektivnom spoznajom uma stavljaju prioritetan zadatak razvoja socijalnih odnosa, koje je čovek dužan da iskusi u svom razvoju, i da kroz to da svoj doprinos kosmičkoj manifestaciji. Parola iz preuranjenog razvoja socijalističkog i komunističkog društva: “STVARANJE (RAD) PREMA MOGUĆNOSTIMA, A RASPODELA PREMA POTRE¬BAMA” - je cilj humanizma i razvoja socijalnih odnosa, i to će biti veliki doprinos čovečanstva u razvoju ukupne svesnosti. Ove socijalne odnose moguće je ostvariti jedino mentalnom ili celovitom svesnošću ljudi, kroz sreću pojedinaca i zajednica što, pomažući bližnjima i manifestaciji s ljubavlju, pomažu i sebi samima. Kako je naznačeno u prethodnim knjigama, život u ovom Kosmosu čine manifestacije ne samo fizičkog, nego i duhovnog sveta postojanja. Spoznaja samo objektivne manifestacije, bez obzira kako bila duboka, ne budi čoveka u celovitu svesnost, već ga čini ograničenim i drži u relativnoj spoznaji i neznanju. Celovita spoznaja uključuje u sebe i objektivnu spoznaju, i mogućnost dolaska do istinite spoznaje u svakoj oblasti postojanja. Na bazi spoznaje manifestacije možemo nešto reći i o stanju ne-manifestacije i ne- ispoljenosti. Pošto je mani¬festa¬cija začela iz svemira,odnosno iz neispoljenih potencijala, možemo zaključiti da je svemir (neograničeni pojam, iako ga ograničavamo ime¬nom) bio u stanju SVE-MIRA, odnosno ravnoteže, iz koje je počela igra ispoljavanja svesnosti, koja je za naše poimanje Čista svest koj je dekompenzacijom očišćena od potencijala Neispoljene svemirske inercije. Sinergijom svesti I snagazbog suprotnostineispoljenih potencijala sinergeti se počinju ispoljavatikretanja, svestiiz kojih se ispoljava kosmički mpdul stvaranja I manifestovanjai u mjemu se sinergetski sintetizuje Apsolutna svest kao zakon Kosmosa. Izvlačeći se iz ravnoteže Svemira, Apsolutna svesnost se ispoljavala kao kosmički potencijal svesti i kretanja, ostavljajući ispražnjeni deo sve¬mira kao suprotni potencijal svemirske inercije. Kratak proces ispoljavanja kosmosa dat je u knjizi “PROCESI STVA¬RANJA – SINERGIJA”. Na kraju se može postaviti pitanje: da li su Neispoljeni potencijali zaista večni? Oni to zaista jestu i samo može biti delimično zahvaćeni manifestacijom, da bi se po prestanku manifestacije vratili u stanje neispoljenosti. Isto tako, postavlja se pitanje da li je Kosmos večan? Obzirom da smo prikazali kako se Kosmos stvara i ispoljava, može se izvesti zaključak da Kosmos nije večan, iako su faze manifestacije Kosmosa tako duge, da ga sa stanovišta našeg uma možemo smatrati večnim. Isto tako, videli smo da Kos¬mos ima sve mogućnosti i osobine duge manifestacije, a to je dugo_večno ispoljavanje snaga, materije, svesnosti i božanskih iskri, kao i mehanizme dipolarizacije i dekompenzacije materije i energije, da bi se uspostavili večni ciklusi kosmičkih manifestacija. Koji večno funkcionišu. Na kraju bismo mogli da pretpostavimo da kada Kosmos završi svoju evoluciju i manifestaciju, ulazi uneispoljeno stanje _ ravnotežu svemira, i da novu mani¬fes¬taciju može pokrenuti u znatno većem Kosmosu. Razlike u prvobitnim potencijalima su uzroci svih kretanja i manifestovanja u Kosmosu. Kretanje u najširem smislu predstavlja život i osnovu sinergetskog manifes¬to¬vanja. Materija nije početak manifestacije, kako to nauka smatra, nego je materija nastala nakon dugih epoha siner¬getskih kombinovanja i involucije, kroz kvantiranja snaga i njihovog kompenzovanja u stringovske i kvarkovske forme. Procesi manifestacije nisu samo karakteristike fizič¬kog sveta i njegovog ispoljavanja, nego su karakteristike svih dimenzija postojanja i svih formi ne materijalnog posto¬janja snaga, umova i svesti. Vreme je apstraktna i relativna dimenzija za manifestaciju i ispoljavanje raznih oblika reagovanja i kretanja umova i svesti, i samim tim je relativno kako za dimenzije ispoljavanja, tako i za ispoljene forme. Većina ljudi na Zemlji početkom dvadeset prvog veka je svesna objektivne dimenzije sebe, svoje vasione i Kos¬mosa. Sve druge dimenzije postojanja za prosečnog čoveka današnjice su apstraktne prirode. Ovakav čovek postojanje promatra iz tačke gledišta emotivnog uma i svestan je samo jedne nepotpune objektivne dimenzije postojanja. Ukupna objektivna svesnost zahteva pogled iz tačke svesnosi mentalnog uma. Um današnjeg čoveka, kao softver, ima dva dela, i to softver svesnog uma, kojeg formira ličnost počev od svoga rođenja, i softver nesvesnog uma, koji je u bližoj vezi sa individualnom svesnošću, i koji ima svoje nesvesne sadržaje automatiziranog softvera tela čoveka nastalog na temelju svih procesa njegove biološke i genetske evolucije do ovoga rođenja, dosa¬daš¬njih svesnih iskustava ovoga života, kao i iskustava koja će iskusiti do kraja tekućeg života. Epohu koja je pred nama mogli bismo nazvati epohom bržeg razbuđivanja i osvešćivanja čoveka na duhovnom planu, gde čovek počinje da shvata holistički pogled na svet i ukupni sinergizam manifestacije, svrsishodnost, pove¬zanost i hijerarhiju manifestovanja u čoveku, vasioni i Kos¬mosu, holističko strukturiranje, stvaranje i postojanje svega u manifestaciji, kao i celovitu spoznaju stvaranja i postojanja. Sa aspekta Apsolutne svesnosti, evoluciji čovečanstva u vasioni našeg Sunčevog sistema dat je najveći logoidni značaj, jer su za njega rezervisane četiri etape ispoljavanja, dok su za ostale tri vrste duhovnih bića koja oblikuju i ispoljavaju prirodne zakonitosti vasione, predviđene tri etape. Razvoj čovečanstva i njegova evolucija u uslovima slobodne volje su izvestan rizik za čovečanstvo, vasionu i Kos¬mos, jer slobodna volja omogućava i sve vrste negativnog i destruktivnog ponašanja. Igra manifestacije ne bi mogla postojati bez polariteta, kretanja i dualizma svih mogućnosti manifesovanja - pozitivnih i nega¬tivnih - sa stanovišta uma. U manifestaciji ne učestvuje samo jedan polaritet, nego osam polariteta koji omogućuju prelaske iz implicitnih u eksplicitne poretke. Manifestacija proizilazi iz polariteta i oni joj daju napon trajanja. Tek u objektivnoj svesnosti, pojedinim polaritetima čovek daje pozitivne ili negativne atribute. Početni smer kretanja apstraktnih ideja sila i polja, a zatim i realnih, kao i kretanje materijalnih ispoljenja u desnu stranu, opredelilo je prirodu ispoljavanja Kosmosa kao modula ispoljavanja svih oblika svesnosti snaga i materija, kroz negativno naelektrisanje elektrona i stvaranje sveta i materije. Da je prvo kretanje imalo suprotan smer i ispoljavanje pozitrona, umesto Kos¬mosa ispoljio bi se antikosmos, antimaterija i anti-svet. Nauka je već izvela eksperimente u kontrolisanim uslovima i proizvela pozitron i anti-atom, čime je dokazana moguć¬nost ispoljavanja anti-kosmosa, antimaterije i anti-sveta. I jedna i druga mogućnosti ispoljavanja Kosmosa i anti-kos¬mosa, nalaze se u mogućnosti igre ispoljavanja Čiste svesti u svemirskoj inerciji. A to se ogleda I kroz ispoljavanje crnih rupa po galaksijama. Naučni dokaz o stvaranju anti¬materije, trebalo bi da utiče na promenu naučnog stava o po¬stojanju samo objektivnog sveta i objektivne svesnosti i, ako se shvati u tom smislu, onda će to biti pozitivno isku¬stvo. Dodir materije i antimaterije vodi oba oblika postoja¬nja u nepostojanje i u svemirsku inerciju, koja je pasivni uz¬roč¬nik ispoljavanja i jednog i drugog postojanja. Ovi eks¬pe¬rimenti govore o graničnim mogućno¬stima dualnog uma. U okviru Kosmosa, odnosno njegovih galaksija, ispoljeni su i sigurnosni mehanizmi koji će ga štititi od preteranog zgušnjavanja snaga i materije, kao i njihovo vraćanje u početno stanje potencijala, pošto je Kosmos model ispo¬ljavanja svesti snage i materije. Ti mehanizmi su mo¬du¬si crnih rupa ili analogni njima, koje imaju mogućnost depo¬larizacije i dekompenzacije snaga i materije I svesti u početne potencijale. Prosvetljeni ljudi, pogledom iz aspekta celovite ili Apso¬lutne svesnosti, znali su za mogućnosti nastajanja anti¬kos¬mosa i antimaterije kao kosmičke suprotnosti, i znali su da o tome ne saopštavaju ništa. Pošto je moj cilj pobuđivanje i raz¬voj uma i svesti kod ljudi, u smislu njhovog sazrevanja i sticanja celovite svesnosti, to pre svega želim da ukažem ljudima na mogućnost celovite spoznaje i na njihov put i ulogu u manifestaciji i težnji za jedinstvom u bogo-spo-znaji. VRH STRANE II. GLOBALNE FAZE MANIFESTACIJE I KOSMIČKOG ISPOLJAVANJA *URAVNOTEŽENI NEMANIFESTOVANI SVEMIR •ISPOLJAVANJE KOSMIČKIH POTENCIJALA (POTENCIJAL SVESNOSTI I REAGOVANJA, I POTENCIJAL SVEMIRSKE INERCIJE) •ISPOLJAVANJE TRI POLJA KOSMIČKIH PRSTENOVA •ISPOLJAVANJE SEDAM KOSMIČKIH RAVNI (KONCENTRIČNI PRSTENOVI) .ISPOLJAVANJE 12 KOSMIČKIH ZRAKA •ISPOLJAVANJE KOSMOSA •ISPOLJAVANJE APSOLUTNE SVESNOSTI •ISPOLJAVANJE KOSMIČKIH SNAGA •ISPOLJAVANJE STRINGOVA •ISPOLJAVANJE KVARKOVA •ISPOLJAVANJE BOŽANSKIH ISKRI •ISPOLJAVANJE LOGOIDNIH SVESTI *ISPOLJAVANJE GALAKSIJA I VASIONA •EVOLUCIJA VASIONA •ISPOLJAVANJE SUNCA I PLANETA  EVOLUCIJA BOŽANSKIH ISKRI U VASIONAMA *•EVOLUCIJA ČOVEKA SA UMOM • EVOLUCIJA ČOVEKA DO LOGOIDNE SVESTI EVOLUCIJA DO KOSMIČKE SVESTI  DEPOLARIZACIJA I DEKOMPENZACIJA (CRNE RUPE) •POČETNI POLARITETI •SVEMIR VRH STRANE III. EVOLUCIJA ČOVEKA U VASIONI I KOSMOSU •LOGOIDNA SVEST SA MAGLINOM BOŽANSKIH ISKRI I SUBATOMSKIH ČESTICA .*•MANIFESTACIJA BOŽANSKIH ISKRI KOJE ISPOLJAVAJU SVEMIRSKE ZAKONE I OBLIKOVANJE SUNCA I PLANETA •ISPOLJAVANJE ŽIVIH ORGANIZAMA •ISPOLJAVANJE BILJNOG SVETA •ISPOLJAVANJE ŽIVOTINJSKOG SVETA •EVOLUCIJA BOŽANSKIH ISKRI ČOVEKA U VASIONI •EVOLUCIJA ČOVEKA SA INSTINKTIVNIM UMOM •EVOLUCIJA ČOVEKA SA ETERSKIM UMOM •EVOLUCIJA ČOVEKA SA EMOCIONALNIM UMOM •EVOLUCIJA ČOVEKA SA MENTALNIM UMOM •EVOLUCIJA HUMANOG ČOVEKA SA INDIVIDUALNOM SVEŠĆU •EVOLUCIJA BOGO-ČOVEKA SA LOGOIDNOM SVEŠĆU •ISKUŠAVANJE KOSMIČKE SVESTI •ISKUŠAVANJE APSOLUTNE SVESTI VRH STRANE IV. EVOLUCIJA SVESNOG OSEĆANJA U VASIONI I KOSMOSU •RAVNOTEŽNA SVEMIRSKA SVEST – NEPOSTOJANJE •POLARITETI (SVESTI I REAGOVANJA, I SVEMIRSKA INERCIJA)  KOSMOS •APSOLUTNA SVEST •BOŽANSKE ISKRE •LOGOIDNA SVESNOST  BOŽANSKE ISKRE U VASIONI I ZAKONI VASIONA • BOŽANSKE ISKRE ČOVEKA U VASIONI •INSTINKTIVNI UM ČOVEKA •ETERIČNI UM ČOVEKA •EMOTIVNI UM ČOVEKA •MENTALNI UM ČOVEKA •INDIVIDUALNA SVEST ČOVEKA •LOGOIDNA SVEST ČOVEKA •ISKUSTVO KOSMIČKE SVESTI •ISKUSTVO APSOLUTNE SVESTI •STANJE POČETNIH POLARITETA •JEDINSTVO U SVEMIRU VRH STRANE V. ČOVEK U MANIFESTACIJI Sa stanovišta svoje umne spoznaje, čovek predstavlja jedi¬nicu prožetu umom koji spoznaje čulima u ovoj fazi svo¬ga razvoja. Um je instrument, odnosno softver ograni¬če¬ne relativne spoznaje, i služi samo za spoljnu spoznaju čulima. Nas interesuje šta je to što bi čoveku omogućilo istinitu, odnosno celovitu spoznaju. Videli smo da umom možemo doći samo do relativne spoljne spoznaje, ali sa njim ne možemo dokučiti unutrašnju spoznaju. Unutrašnja spoznaja ne obuhvata samo bukvalnu unutrašnju strukturu, nego ona u sebi nosi dimenziju postojanja u vremenu i prostoru, a to znači kompletan proces involucije i evolucije, odnosno manifestacije. Unutrašnje postojanje je analogno kosmičkom postojanju. Čovek je idejno stvoren kao duhovno biće, i namenjena mu je ukupna spoznaja kroz ukupnu manifestaciju, da bi ostvario holografsku tačku Apsolutne svesnosti. Od jednog inkarniranog živita ličnosti u večnosti, preko individualne memorije, ostaje samo memorijska sposobnost reagovanja. Snovi su jedan od mostova za ostvarivanje kontakta svesnog sa nesvesnim, zbog čega snovi mogu da budu jedna od kapija za osvešćivanje nesvesnog i ulazak u unutrašnju (duhovnu) svesnost. Taj instrument unutrašnje spoznaje je pomenuti drugi pol božanske svesnosti u duši, koju smo nazvali individualna svesnost, odnosno individualnost. Ta individualna svesnost je inverzna umu, a njena spoznaja se ostvaruje intuitivnim putem i komunikacijom sa višim oblicima svesnosti u manifestaciji. Ona je svedok operativne funkcije uma, i svu memoriju manifestacije uma skladišti u svoju memoriju. Pošto je individualna svest božanski oblik i poseduje večnost, ona je svedočila u manifestacijama ličnosti svim reinkarniranim ličnostima svoje božanske iskre. Njoj na raspolaganju stoji i sva memorija biološko-genetskog razvoja iz drugih dimenzija manifestacije. Vibracija kao oblik komunikacije individualne svesti, omogućuje toj svesti vezu i komunikaciju sa entitetima duhovnog sveta. Duge epohe manifestacije su prošle da bi se u čoveku razvio um, što je proces koji traje i sada. Faze razvoja čove¬kovog uma praćene su i razvojem pojedinih čovečijih tela. Medijumskim osnovama tela odgovaraju i medijumske osnove nivoa uma: fizičko-instinktivno, eterično, astralno, mentalno. Ova četiri tela sa svoja četiri nivoa uma, razvijaju objektivnu svesnost u čoveku, koja je osnova razvoja viših nivoa svesnosti u čoveku, i jedan stepen razvoja celokupne svesnosti u kosmosu. Čovek je jedina duhovna vrsta koja razvija oblik objektivne svesnosti u našoj vasioni, prenoseći istu drugim višim duhovnim vrstama naše vasione. Razvojem individualne svesnosti u procesu objektivne spoznaje, čovek ostvaruje svest o sebi spolja i iznutra i dostiže celovitu svesnost (logoidnu božansku svesnost). U logoidnoj svesnosti čoveka su inte¬gri¬sane objektivna i individualna svesnost. Svaka logoidna svest u sebi nosi ograničavajuću ljusku ili formu individu¬alnosti koja je odeljuje od kosmičke svesnosti. Njena forma doseže obim vasione, a isčezava spoznajom ostalih oblika svesno¬sti u Kosmosu, kada postaje holografska tačka kos¬mič¬ke svesnosti. Razvoj unutrašnje svesti o sebi i celovite spoznaje, prethodno zahteva iskustvo iz razvoja svih stepena umne spoznaje, da bi zatim taj um bio potpuno umiren, pri čemu se njegova sposobnost memorije i reagovanja integriše sa individualnom svešću. Ova faza razvoja zahteva potpuni zaokret u pogledu na svet, od spoljne vizije sveta, na viziju unu¬trašnjeg sveta, a integrisane, ove sposobnosti daju celovitu spoznaju. U prethodnim knjigama je ukazano na izvesne aspekte i oblike svesnosti, forme i dimenzije postojanja, kojima bih dodao i sledeći detalj. Manifestacija počinje apstraktnim kreta¬njima i apstraktnim formama svesnosti na putu indu¬kovanja i kompenzovanja potencijala u kvantne snage i kvantna strujanja polja i strujnica snaga. Na ovaj način nastaju izvesni tokovi strujanja nazvani strunama (strin¬govi), analogno strunama u nauci. Pominjan je i nastanak stringova ili smotuljaka snaga koje su prve forme u prelazu snaga u materijalne forme (sa svojstvima i snaga i mate¬rije). Pomoću odgovarajućih sinergetskih indukcija i snaga, stringovi se kompenzuju u delove kvarkova i kvarkove, a na isti način se dalje ispoljavaju subatomski delovi atoma kao što su neutrini, fotoni, elektroni, pozitroni, neutroni i dalje do samih atoma. Ispoljavanjem navedenih entiteta, ispoljavaju se i kompenzuju razni oblici sila kao što su elek¬tri¬čne, magnetne, svetlosne, nuklearne, toplotne, gravitacione i slično. Sinergetskim kombinacijama pomenutih entiteta i sila, ispoljavaju se odgovarajuće vrste atoma koji su za nas prepoznatljivi oblici vrsta materije. Svu ovu dinamiku manifestacije uzrokuju i prate svesne arhetipske forme. Već imamo naučni izraz za karakter materijalnih formi u izrazu fermioni. Takođe postoje i samo duhovne forme koje bi mogle biti adekvatne onome što u nauci nazivaju bozon¬skim formama. Svaka fermionska forma je ujedno i bozon¬ska forma napunjena odgovarajućim snagama i materijom. Sa ovim opažanjima već sagledavamo i različite dimenzije postojanja, i to dimenzije postojanja duhovnih formi i duhovnih snaga, i materijalne forme sa sadržajima duha i materije. Pošto su pokretači manifestacije razlike početnih poten¬cijala, to svaka manifestacija i sve ispoljeno u sebi ima (u manjoj ili većoj meri) polazne potencijale. Jedan od karaktera potencijala svemirske inercije je suprotstavljanje i nametanje ispoljavanja oblika, dok Apsolutna svesnost ima karakter reagovanja (kretanja) i svesnosti. Smer kreta¬nja početnih potencijala određuje karakter ispoljavanja Kosmosa ili antikosmosa. Sva manifestacija u Kosmosu je svrsishodna, jer se ispoljava u matrici kosmičke svesnosti i pulsira sa kosmi¬č¬kim fazama manifestacije i uravnotežavanja. Uticaj kosmičkih potencijala je naizmeničan u vremenu. U manifestovanju i ispoljavanju kretanja, prvo se ispoljavaju određene forme duhovnih snaga, koje, sa aspekta čove¬ko¬vog uma, mogu biti sa većim uplivom potencijala Apso¬lutne svesnosti (odnosno kosmičke indukovane snage i volje), ili pod uticajem svemirske inercije i njene induko¬vane snage Svemira (sa našeg objektivnog aspekta možemo to uprošćeno nazvati negativnim duhovnim snagama), koje pokreću manifestaciju i uslovljavljaju posto¬janje u svim dimenzijama postojanja. Ta sinergija stvaranja i ispoljavanja novog iz implicitnih u eksplicitne poretke, ispoljava se pod uticajem božanske volje sa većim uplivom kosmičke (pozitivne) snage, da bi u manifestaciji pod uticajem slobodne volje pretežan uticaj bio svemirske inerijalne(haotične) snage). Za nauku je Kosmos beskonačan, pošto se nauka temelji samo na objektivnoj svesnosti postojanja. Međutim Kosmos se može spoznati samo celovitom svesnošću, to jest objektivnom i duhovnom svesnošću zajedno. Kosmos je u Svemiru ograničen ispoljenom Apsolutnom svešću. Posle ispoljavanja određenih zakona i snaga koje mode¬liraju i ispoljavaju Kosmos i njegovo funkcionisanje, Kosmos ispoljava snage i forme subatomskih čestica strin¬gova, a zatim i druge duhovne I materijalne forme i snage. Pod direktnom jurisdikcijom Apsolutne svesnosti, poči¬nje ispoljavanje duhovnih entiteta koji se simpatetički indu¬kuju od strane Apsolutne svesnosti, u najkompleksnije energetske forme kvarka. Ovi entiteti prvo razvijaju svest o sebi i kosmičku svest, i time postaju logoidni bogovi sa logoidnim svestima, koji uslovljavaju evoluciju vasiona, u kojima se mogu sticati i objektivni oblici svesnosti. Sa završetkom evolucije svojih vasiona, logoidni bogovi stiču i objektivne svesnosti entiteta koji evoluiraju u tim vasio¬nama. Logoidne svesnosti kompletirane sa objektiv¬nom svesnošću, dostižu holografska stanja kosmičke svesnosti, odnosno postaju holografske tačke kosmičke svesnosti. Evolutivni put čoveka je inverzan putu razvoja logoidnih bogova i logoidnih svesti, jer ne počinje sa istim poten¬cijalom složenosti materijalne čestice kao božanske iskre, i ne odvija se pod direktnim uticajem božanske volje i svesti Apsoluta, nego pod uticajem slobodne volje i duhovnih entiteta u logoidnoj matrici naše vasione. Božanska iskra iz koje će evoluirati duhovni čovek je takođe proizvod Apsolutne svesti i Kosmosa, ima svoj identitet, i sa sobom nosi deo kosmičke svesnosti o kvantiranju snaga i kompenzaciji stringova i kvarkova kao i program svoje evolucije do Apsolutne svesnosti. Matrica božanske iskre, odnosno duše, je dualna sa stanovišta volje i svesnog osećanja. Ona u sebi nosi potencijal božanske volje i individualni oblik božanske svesnosti, i potencijal slobodne volje i umne dualne svesnosti. Svaka od ovih volja je potencijal određenog oblika ispoljavanja svesti ili uma. Ova dva potencijala daju ukupni potencijal bića. U ovome Kosmosu pod božanskim podrazumevamo pozitivnu manifestaciju, dok slobodna volja omogućava i negativnu manifestaciju. U svakoj volji postoji potencijal svesnosti i potencijal snage. Potencijal svesnosti izaziva sinergetska kombinovaja svesti od počet¬nog impulsa do ispoljavanja Apsolutne svesnosti, odnosno od arhetipa impulsa do arhetipa Apsolutne svesnosti, što obuhvata sve vrste reagovanja i formi u kosmosu. Poten¬cijal snage obuhvata potencijal sinergetskog kombinovanja od kvantiranja snaga i svih materijalnih formi svega što se može ispoljiti u kosmosu. Sinergija predstavlja kombino¬va¬nje postojećeg i dobijanje novog, i taj se lanac nastavlja u ravnima postojanja i kroz ravni (svetova) postojanja. Pošto je ovo Kosmos a ne antikosmos, početak ispolja¬vanja počinje sa potencijalom i snagama božanske volje, i odvija se razvojem svesti o sebi i razvojem kosmičke i logo¬idne svesti. Da bi se razvila ukupna, odnosno Apso¬lutna svesnost, potrebna su i iskustva manifestacije pod uticajem slobodne volje, odnosno objektivne svesnosti. Čovek evoluira prvo pod uticajem slobodne volje razvojem čula i uma, i sa njima objektivne svesnosti. Um kao softver, predstavlja dinamiku ličnosti u objektivnom svetu. Tek sa razvojem svih stepena umne spoznaje, čovek se okreće razvoju svoje unutrašnje svesnosti pod jurisdikcijom svoje individualnosti i potencijalom božanske volje. Svest o sebi, svome zadatku i ulozi u manifestaciji, potiče iz izvorišta božanske volje u individui i u sebi nosi spoznaju o večnosti. Evolucija čoveka i njegove duše u mani¬fe¬staciji logoidne svesti, počinje razvojem čula i uma. Čovekov um se razvija kao softver objektivne svesnosti, a nakon iskustva manifestacije uma, u čoveku se razvijaju viši oblici svesti, odnosno celovita – logoidna svesnost kroz aspekt evolicije božanske iskre. Dalji razvoj logoidne svesti odvija se kroz iskustva raznih oblika kosmičke svesti, do gubljenja okvira identiteta logoidne svesti u kosmičkoj svesnosti. Prema tome, ono što je zajedničko u manifestaciji svim entitetima u Kosmosu, to su faze kvantiranja i kompenzovanje snaga u početne forme stringova, kvarkova i drugih subatomskih čestica do atoma, i adekvatno tome, ispoljava se deo kosmičke svesnosti. U duhovnoj manifestaciji, ono što čini razlike u božanskim iskrama, su identiteti koji se indukuju pod direk¬tnim uticajem Apsolutne božanske svesnosti i koji samim tim, dobijaju večnost sa potencijalom božanske i slobodne volje u matrici čovekove duše, koja će kroz pro¬ce¬se sticanja objektivne svesti, a zatim svesti o sebi i logoidne svesti, nastaviti sa sticanjem širih oblika kos¬mičke i Apsolutne svesti i time završiti svoju evoluciju. Videli smo da božanska iskra kao preteča čoveka, u njegovoj involuciji prolazi kroz osmostruke faze polarireta i u svakoj toj fazi iskušava izgradnju odgovarajućih umova i svesti, i njima odgovarajućih telesnih formi. Nauka je u oblastima biofizike, biohemije i informatike otkrila strukture, mehaničku građu, jonske struje i određene funkcije ćelija... Međutim, bez celovite spoznaje ona neće biti u stanju da otkrije nesvesna i svesna polja uma i svesti i njihovo funkcionisanje u ćelijama i sklopovima ćelija, organima i na nivou čoveka kao celine, i njegovo funkci¬o¬ni¬sanje sa celim postojanjem. Unutrašnja, odnosno duhovna spoznaja, može otkriti čoveku njegovu celovitu manifestaciju i u vremenu i u prostoru, što sa umnom spoznajom čini celovitu spoznaju. U dosadašnjim izlaganjima smo videli da je matrica duše apsolutnog božanskog porekla sa programom i poten¬ci¬¬jalom ukupne manifestacije iskušavanja svih nivoa umova i svesti, i da je Kosmos modul koji omogućava evo¬lu¬ciju i stvaranje od vibracije do Apsolutne svesnosti. Slobodna volja sa svojom snagom posesivnosti je vesnik ispoljavanja čula, dualnog uma i objektivnog tela u čoveku. Slobodna volja je u potencijalu apsolutne volje kao druga strana lica božanske volje - ona se ispoljava i razvija iz odnosa između individua i mogućnosti slobode u manifestaciji i odlučivanju, a pošto je posesivnost osnovna snaga u manifestaciji slobodne volje, to ličnost kao forma uma postaje centar manifestacije uma, i ograničavajući faktor ukupne spoznaje. Logoidno biće - Bog naše vasione, kao i drugi duhovni entiteti u našoj vasioni veći od čoveka, nemaju mogućnost odlučivanja i manifestovanja slobod¬nom voljom (izuzev inicijatora - gospodara duha koji su duhovne snage koje su iskusile razvoj slobodne volje u duhov¬nom svetu naše vasione, ne i u objektivnom). Slobod¬nu volju duhovni entiteti mogu preuzimati samo kao iskustvo manifestacije čoveka u vasioni. Ispoljavanje slobodne volje daje mogućnost i negativne manifestacije i destrukcije kao posledice posesivnosti, suprostavljanja i borbe između ličnosti i njihovih kolektiviteta. Kalem duše sa njenim polom individualne svesti, omogućava razvoj uma i udaljavanje od njegove životinj¬ske prirode ka humanoj i božanskoj prirodi kroz procese rein¬kar¬nacija. Prostor u osvešćivanju uma čine četiri stepena razvoja uma i njihove četiri telesne forme u čoveku. Ove četiri softverske forme uma, i njima četiri odgovarajuće forme tela, čine ogradu duši i njenoj indi¬vidualnoj svesnosti. Ovo čoveka dugo drži u ograničenoj objektivnoj spoznaji i nemogućnosti dostizanja celovite svesnosti, sve dok ne iskusi sve sposobnosti reagovanja pod uticajem slobodne volje. Čak i logoidna božanska svest ima ograničenje u individualnosti, što je razdvaja od drugih logoidnih, kosmičkih i Apsolutne svesnosti. Sve dosadašnje spoznaje čovečanstva se slažu da mani¬fe¬stacija potiče od jednog događaja. Nauka uzima veliki prasak materije za početak manifestacije, dok verske i duhovne spoznaje za početak kreacije, na ovaj ili onaj način, uzimaju božansku kreaciju. Prvi dokaz kosmičkog kreaci¬onizma je svrsishodnost stvaranja u Kosmosu i nje¬gova harmonija i organizacija. Čak je i manifestacija i ispo¬lja¬vanje uma pod uticajem slobodne volje (gde dolazi do kontrolisanog ispoljavanja destruktivnih snaga) – svrsi¬shod¬na, jer je programirana i omogućava ispoljavanje ob¬jek¬tivne svesnost kao dela kosmičke i Apsolutne svesnosti. Čovek, kao agens slobodne volje, u određenim fazama svoje evolucije ima ograničenu mogućnost svog destruk¬tivnog delovanja, što je obezbeđeno kroz ograničeni vek njegove ličnosti, kratak period trajanja objektivnih sves¬nosti i njegovo ponavljanje kroz reinkarnacije u večnom životu individualnosti. Sa druge strane, interesu jedinke suprotstavljeni su interesi drugih jedinki i kolektiviteta,a sama individualnost u ispoljavanju ličnosti ograničila je stepen njene destrukcije. NJegova individualnost je večni svedok ispoljavanja i manifestacije ličnosti koje ona ponovo reinkarnira. Um je uzrok rizika u čitavoj manifestaciji njegovog ispoljavanja i on čini čoveka u objektivnoj svesnosti. Sva negativna iskustva i patnje čoveka i njegovih kolektiviteta su lekcije koje usmeravaju pojedinca i njegove zajednice na usklađivanje sa božanskom voljom i svešću, što su ciljevi na našem putu razvoja i iskušavanja objektivne svesnosti. Zaustavljanjem svoga uma i okretanjem svojih čula od spoljnjeg sveta ka unutarnjem, mi dozvoljavamo ispolja¬vanje svesnosti naše individualnosti (koja jeste božanska svesnost indukovana apsolutnom voljom i u sebi nosi svu memoriju od početka našeg manifestovanja), kao i moguć¬nost komunikacije sa logoidnom svešću i drugim snagama naše vasione. Na nivou individualne svesnosti čovek ne mora da komunicira ni govorom ni pismeno, već intuicija i oblici vibracija postaju komunikaciono sredstvo, a duhovne i druge nevidljive forme opažaju se unutrašnjom, odnosno intuitivnom spoznajom. Dok se spoljna spoznaja zadržava uglavnom na materijalnom, unutrašnja spoznaja otkriva dimenziju vremenske memorije i sve dubine manifestacije, a vrsta vibriranja omogućava komunikacije sa drugim individualnostima i entitetima u vasioni i Kosmosu. Integrisana svest ličnosti i individualnosti nije čvrsto vezana za fizičko telo, kao ni za preostala tri umna tela - njena operativa je ograničena vasionom, a kosmička svesnost Kosmosom. Svest individualnosti čovek može kontemplacijom prenositi na bilo koji drugi entitet, sa mogućnošću spoznavanja svega o njemu. Ovaj nivo svesnosti omogućava čoveku i druge moći. Ovde se pos¬tavlja pitanje sigurnosti drugih od ovakvih mogućnosti čoveka. Tu ne postoje nikakvi rizici, jer ova stanja i moguć¬nosti se ne mogu postići u čoveku koji ima želje, emocije i posesivni um, odnosno koji ima samo um kao oblik svesnosti. Čak ako bi neko i došao do ovih sposobnosti određenim magijskim obukama, bez dovoljno razvijene svesti bio bi uništen od odgovarajućih svesnih snaga. Prema tome, celovita svesnost kontemplirana na bilo koji entitet, može postati svesna toga entiteta u celini i iznutra i spolja u svom vremenu i prostoru njegove evolucije. Želja za postizanjem ovih svojstava i svesti, javlja se u svakom umnom čoveku, ali takve želje mogu biti kočnice koje čoveka vode nazad u reinkarnacije, jer um počiva na željama. Ono što je potrebno za ostvarivanje celovite svesnosti su reinkarnacijska zrelost duše sa svim iskustvima i sposobnostima reagovanja u objektivnom svetu, kao i unutrašnja spoznaja. Kod onoga ko to ima, stvar je trenutka nastupanja preobražaja i prosvetlenja. Za svakog čoveka koji oseća zov spoljnje i unutrašnje spoznaje, korisna su iskustva koja su imali prosvetljeni ljudi, korisna je kontrola svoga uma i emocija, korisno je smirivanje svoga tela i uma, korisna je spoznaja sebe u celini, te poznavanje puta ka jedinstvu, uz stalnu težnju za jedinstvom u logoidnoj, kosmičkoj i Apsolutnoj svesti. VRH STRANE VI. HIJERARHIJE SVESNOG OSEĆANJA U pristupu ovoj temi, sledi se put unutrašnje spoznaje i početak manifestovanja božanske volje i svesnosti u Kosmosu i vasioni, i nastavlja se sa ispoljavanjem slobodne volje sa umom kao softverom, da bi se prešlo na evolutivne procese ispoljavanja logoidne svesti i viših oblika svesnosti kod čoveka. Već je napomenuto da je ispoljena Apsolutna svest ispoljena od početnog potencijala svesti i svesnog reagovanja, i svemirske inercije kao sekundarne snage i svesti, i nosilac je ukupne apsolutne volje kao potencijala svog ispoljavanja u Kosmosu. Drugi potencijal je svemirska inercija, koju možemo posmatrati kao medij u kome se manifestuje ukupna kosmička manifestacija. Kosmos je ograničeni deo Svemira prožet Apsolutnom svešću, a razlike između dva potencijala daju ukupnu božansku i slobodnu volju; one daju svest i snagu odvijanju svih sinergetskih procesa i sve kosmičke manifestacije. Kosmos ima sve atribute jedinice Apsolutne svesti, a ista nosi u sebi arhetip kao konačno stanje ispoljene manifestacije u Kosmosu. Razlike u prvobitnim potencijalima daju napon volje, snaga i svesti za ispoljavanja u svim relativnim vremenima kosmičke manifestacije. Manifestacija počinje apstraktnim impulsima koji izazivaju reakcije i indukcije u polju svemirske inercije. Svemirska inercija oseća potencijal Apsolutne svesnosti kao uznemirenje i ograničava kosmičku silu u njenom kretanju zatvarajući je u kosmički krug kretanja. Svemirska inercija takođe ograničava i indukcioni uticaj sile kosmičkog kretanja, indukcijom okomitog svemirskog polja kretanja (haosa), koje zaustavlja prenošenje uticaja kretanja kosmičkog polja na ostali svemir. Ova dva suprot¬stav¬ljena polja u kretanju, svojim reakcijama i među¬sob¬nom indukcijom, indukuju i treće, kružno rotirajuće polje, koje se još i klati između ovih polja pojačavajući i uravnotežujući njihove uticaje i održavajući pulsirajući život celog Kosmosa i manifestacije u njemu. Ovim sna¬gama pripadaju i oblici svesti, podsvesti i dinamike duha. Ova sinergija tri polja, tri vrste sila i tri oblika svesti u jednom, čine ispoljenog Apsolutnog Boga - uzročnika manifestacije u Kosmosu. Ova ispoljena jedinica Apsoluta u centru Kosmosa ima svu volju i sve potencijale svesnosti i snaga za kosmičku manifestaciju. Kosmos predstavlja ispoljenje Apsoluta koji se kroz kosmičku sinergiju i manifestaciju potvrđuje i umnožava stvaranjem niza entiteta duhovne svesnosti. Ti entiteti kroz evoluciju dostižu Apsolutnu svesnost i postaju holografske tačke Apsoluta. Ostavljam čitaocima da utvrde da li se (i koliko puta) ova igra ispoljavanja dešavala, i da li će se dešavati u Svemiru. U prvoj knjizi: PROCESI STVARANJA — SINERGIJA, opisan je detaljnije proces ispoljavanja materijalnih čestica. Rekli smo da su fermionske forme ujedno i bozonske (duhovne) forme ispunjene silama i materijalnim supstancijama. Sa aspekta celovite svesnosti videli smo da materija predstavlja kompenzovane energije u trajnim formama kretanja, pri čemu se kao sinergetski efekti trajno ispoljavaju električna magnetna, nuklearna i gravitaciona polja sa svojim delovanjima na okolinu. Svaka bozonska forma posledica je sinergetske kreacije nekog oblika svesti, dok su fermioni popunjeni sinergetski kompenzovanim snagama i materijom. Iz ovoga vidimo da bozonske i fermionske forme imaju i svoje sadržaje svesnosti koji održavaju dinamiku i kompenzaciju snaga u sebi, te da večno produkuju određena polja sila (magnetne, električne, gravitacione, svesne). To znači i da svaka subatomska materijalna forma ima svoj oblik svesnosti i reagovanja, što naučnici mogu da opaze i kroz Braunova kretanja čestica i merenje polja. Svi oblici kretanja, pa i kretanja ideja, misli, snaga i materije, ostavljaju svoje tragove kretanja u odgovarajućim medijima i ti tragovi predstavljaju memoriju, a ti mediji su izvori potencijala svemirske inercije. Memorija nije materijalne prirode i ne zauzima prostor. Memorija sa spo¬sob¬nošću reagovanja - čini svest i ona se ispoljava u posebnoj dimenziji postojanja. To je razlog da se svest i njene forme duha ne mogu opaziti umom. Memorija i njena duhovna sposobnost reagovanja, prvi su začeci svesnosti i ispoljavanja bozonskih, a zatim i fermionskih formi. Svaki oblik reagovanja, pa i oblici umova i svesti, imaju svoja polja delovanja koja su najsličnija magnetnim poljima, i imaju svoje uticaje u poljima snaga i subatomskim formama. Ova polja svesnosti imaju mogućnost komuni¬kacije između sebe ukoliko su sličnih vibracija, a takođe imaju i sinergetske mogućnosti kombinacija, sjedinjavanja, kompenzovanja, indukovanja i ispoljavanja novih polja. Subatomske forme imaju svoje oblike svesnosti, a jedinstvo subatomskih formi u atomu daju sinergetsku svest atoma. Sve više forme - od molekula do planeta i zvezda - imaju svoje forme svesnosti, koje su sinergetski kompen¬zovane od svesnosti svojih delova. Kod promatranja čoveka i njegovog ispoljavanja, uočava se dejstvo njegovog svesnog i nesvesnog uma. Nesvesni um u sebi sadrži sve standardizovane sposobnosti reago¬vanja i memorije od početka manifestacije u lancu ispolja¬vanja preko energije, materije, biljnog sveta, životinjskog sveta do svoga rađanja u tekućem životu. Koristim izraz “standardizovani oblici reagovanja”, jer su prošli cenzure svrsishodnosti Božanske svesnosti. Involucija i evolucija koje postoje u razvoju svesti i čoveka su kreacionističke i svrsishodne, a ne na bazi grešaka. Moguće greške se u involuciji i evoluciji odbacuju i ne ulaze u standardne obrasce nesvesnog (svesnog), a to je moguće jer postoji jedinstvo svesti u jednom Apsolutnom. Svi standardni obrasci reagovanja u nesvesnom su u skladu sa božanskom svešću i voljom, i unose se kao informacije u biološku genetsku građu kao baza svih oblika reagovanja. Ove baze podataka pristupačne su u duhovnom svetu određenim entitetima, koje oni mogu da koriste u sinergiji stvaranja i ispoljavanja vrsta. Ove baze podataka koje prate evoluciju čoveka, prisutne su u memoriji čovekove individualnosti i istoj služe u procesima reinkarniranja ličnosti. Mnoge od tih informacija nalaze se kao obrasci reagovanja u genima čoveka. Danas, više naučnih oblasti uspešno sagledava, otkriva i upoznaje fizičku i funkcionalnu strukturu ćelija. Otkrivaju se polariteti i raznovrsne jonske struje u ćelijama, mogućnosti naelektrisanja jona, i to sve sa stanovišta objektivne svesnosti. Međutim, još uvek izmiče posma¬tranje ćelija sa njihovog duhovnog stanovišta i svesnosti, a dok se ne uvidi i ovaj aspekt ćelija, neće se moći upoznati ćelija u celini sa svim svojim funkcijama. Ono što svaku ćeliju čini neotkrivenim stvoriteljem je njena umna svesnost, koju čovek naziva nesvesnim umom, jer se njena dinamika odvija pod uticajem nesvesnog a ne svesnog uma. Na svu sreću, kompletno čovekovo funkcionisanje je u području nesvesnog, dok dualni um u takav organizam često unosi stresove i negativne energije, lošu hranu, vodu i vazduh, što remeti nesvesne funkcije i izaziva bolesti. Osve¬šćenje svoga nesvesnog uma je moguće, samo ukoliko se transcendira dualni um i uloga uma prepusti individu¬al¬noj svesnosti u čoveku koja je iste prirode kao i nesvesni um. Prekid kontinuiteta funkcionisanja nesvesnog uma i individualne svesnosti, bio je potreban da bi se stekla isku¬stva manifestacije pod uticajem slobodne volje i svesnog uma, odnosno objektivne svesnosti. Sa stanovišta indivi¬dualne božanske svesti, ova objektivna manifestacija i spoznaja izgleda kao vrsta sna ili intermeco u manifestaciji. Period manifestacije svesnog uma obuhvata periode razvoja i funkcionisanja četiri stepena svesnog uma kojima je individualnost svedočila. U daljem periodu, kada se iskusi sva objektivna svesnost, individualnost preuzima ulogu operativnog softvera u manifestaciji. Prema tome, kada um iskusi sva četiri nivoa umne svesnosti u čoveku, on se smiruje i svoje funkcije i ulogu prenosi na indivi¬dualnost, koja je svest i svedok u evoluciji čoveka do kosmičke svesnosti. Prema dešifrovanim genetskim informacijama čoveka današnjice, njegova genetska starost vrste sa duhovnim spo¬sob¬nostima je oko dvesta hiljada godina. Do ovoga perioda čovek se razvijao kao dualno biće sa svim oso¬bi¬nama životinjskog sveta. Tada je simpatetičkom indukci¬jom dualnom biću dodat i treći duhovni entitet božanske iskre - duše, i od tada čovek funkcioniše kao (nazovimo ga tako) tropolno biće. Sa ovim entitetom duše, čovek je stekao klicu večnosti u postojanju, i evoluciju uma i svesti. Životinje imaju svoj instinktivni i emotivni um, a takav je bio i čovek-životinja. Duša je takođe polarno indukovana sa polom individualnosti (božanske volje i božanske sves¬nosti), i drugim polom - ličnosti (umom i slobodnom voljom). Ovaj um sa ličnošću i slobodnom voljom ima ulogu da iskusi objektivnu svesnost i da razvije čoveka-životinju do humanog čoveka i bogo-čoveka. Ovim početnim promenama, čovek je sa koloseka životinje prešao na kolosek Čoveka. Ova promena unela je drugu dimenziju u postojanju čoveka, došlo je do promene funkcionisanja čoveka i daljeg razvoja njegovog emoci¬o¬nalnog i mentalnog uma. Te promene se dešavaju poste¬peno već dvesta hiljada godina i dešavaće se i dalje. Iskušavanjem i razvojem mentalnog uma u čoveku, um će završiti svoju ulogu, a evoluciju i dalji razvoj preuzima individualnost kao drugi polaritet duše, pri čemu prestaju i sve dualne funkcije uma u čoveku i čovek ulazi u fazu duhovnog razvoja u večnosti. Ovaj deo manifestacije sa individualnošću, pošto je dostignuta logoidna svesnost, ne može više ostati u matrici logoidne svesti naše vasione, čime se oslobađa svih veza i zakona matrice vasione, već ona kreće dalje u iskušavanje raznih oblika logoidnih svesti u Kosmosu do jedinstva u kosmičkoj svesnosti. Razlika napona između logoidne i kosmičke svesti usmerava iskušavanje ostalih oblika svesnosti u Kosmosu. Ovo biće, bogaćenjem ostalim svesnostima Kosmosa, gubi svoju ljusku logoidnog identiteta i postaje holografska tačka kosmičke svesti u Kosmosu, što sa druge strane predstavlja ispoljenje Apsoluta. Svaki um je vrsta softvera koji u odgovarajućoj sredini predstavlja ličnost i život čoveka u ograničenom veku, čija manifestacija daje odgovarajuća iskustva objektivne svesno¬sti. Posesivnost je opredeljujuća snaga uma, a želje I strahovi su generator dinamike uma i čoveka sa umom. U indivi¬dualnoj svesti glavna pokretačka snaga je ljubav, a ispoljava se kroz davanje i služenje, i ona je osnovna snaga u daljoj evoluciji svesti. Nesvesni i svesnu um određuju dinamiku i akcije čoveka. Duša, kao treći entitet u stvaranju čoveka, donosi mu sve kreativne i duhovne mogućnosti. Te kreativne mogućnosti mogu biti veoma različite, od organizacije sebe i svojih pomagala u izvođenju akcija na ostvarivanju sopstvenih želja - bilo pozitivnih, bilo negativ¬nih, konstruktivnih ili destruktivnih, do organi¬zovanja ili učešća u akcijama u kojima učestvuju drugi ljudi i kolektiviteti. Aktivnosti koje čovek pokreće, organizuje i provodi, mogu se pokretati na četiri plana postojanja, jer se akcije koje se manifestuju na objektivnom planu mogu pokretati i kroz prethodna dejstva na tri plana postojanja (duhovni, mentalni, i astralni). Za stvaranje i izvođenje akcija na objektivnom planu, ljudi koriste organizaciju i voljnu ili nevoljnu mobilizaciju ljudi i sredstava objektivnog sveta. Kreativnu manifestaciju na objektivnom planu postojanja ljudi i drugi svesni entiteti mogu pokretati i sa drugih planova postojanja uz pomoć odgovarajućih duhovnih snaga sa tih planova. Razvojem svoga uma i svoje svesnosti, čovek stiče sposobnosti ulaska u druge planove postojanja i zauzimanjem tačke gledišta sa tih planova može pokretati manifestaciju. Pri tome on na ispravan način mora koristiti odgovarajuće nivoe svoga uma i uz pomoć odgovarajućih vibracija može stupati u komunikaciju sa odgovarajućim duhovnim snagama na tom planu, te iste koristiti za izvođenje manifestujućih procesa u subatomskom ili objektivnom svetu. U ovom slučaju čovek mora imati potpunu spoznaju tih planova postojanja, kao i poznavanje snaga i zakona delovanja na tim planovima. Duhovne snage imaju mogućnost prepoznavanja nivoa uma i svesti čoveka, i izvršavaju čovekove namere i htenja jedino ako je on znalac, gospodar i stvaraoc na tom planu. Astralni (emotivni) plan postojanja, kao i mentalni i duhovni planovi, imaju svoje zakone i mogućnosti komuni¬ka¬cije, kao i mogućnosti komunikacije sa tih planova sa čovekom, odnosno odgovarajućim nivoom uma ili svesti čoveka. Ta komunikacija se izvodi odgovarajućim snagama i oblikom vibriranja čovekovih umnih struktura i struktura svesti (astralni i mentalni um i svest individualnosti). Čove¬čanstvo je uvek imalo ljude na putu bogospoznaje (adepte) koji su raspolagali svim sposobnostima i visokim magij¬skim kreacionizmom. Istorija beleži postojanje tajnih škola i obuka za razvoj duhovnosti i magije koje su bile dostupne visoko razvijenim sveštenicima i kraljevima zaduženim za vođenje i upravljanje narodima. I danas postoje kako javne, tako i tajne knjige duhovnosti, kabale i magije, koje mogu biti jako korisne onima koji su sazreli da se bave bogospoz¬najom i visokom magijom i kabalom, što je u krajnjem slu¬čaju isto, jer bogostvaranje za čoveka nije ništa drugo nego najviša magija. Sva manifestacija se ispoljava višedimen¬zi¬o¬nalno, a nauka uporno odbacuje duhovno postojanje, i uporno ostaje ograničena u objektivnoj spoznaji i nepot¬punom znanju. Svemir sa svojim inertnim svemirskim poljem, je moćni reagens koji reaguje na Apsolutnu svesnost i sva kretanja, a njihove reakcije i indukcije su uzrok ukupne kosmičke ma¬ni¬fes¬tacije, što nauka ne zna i ne želi da zna, jer joj je stra¬na unutrašnja duhovna spoznaja, kao i celovita spoznaja. Kosmos je prva manifestovana duhovna forma snaga kretanja sa svešću i inercijom, u kome je vladajući uticaj Apsolutne svesti. Sva je manifestacija produkt kombi¬novanja polaznih polaritetnih polja, gde sinergija svakog kombinovanja stvara novo i raznovrsno, koje opet stupa i sinergetsko kombinovanje sa svim ostalim, zadržavajući istovremeno i početne osobine. Tako se stalno sinergetski umnožavaju sadržaji Kosmosa. Svesnost je motorika duha, a duh je motorika u svim formama. Pošto manifestacija počinje od Jednoga, ona se sinergetski umnožava kroz vreme i razne forme, zadr¬žavajući uvek početne principe dinamike, organizacije i svesti onog prvog, kao i uticaje onog drugog koje uslov¬ljava ispoljavanje formi. Taj princip stvaranja i ispoljavanja odgovara otkrivenom principu holograma. Svi planovi postojanja (dimenzije postojanja) izviru jedni iz drugih. Implicitna stanja se otvaraju i razvijaju u eksplicitne raznovrsnosti, da bi ova ponovo postala impli¬citna i ispo¬ljavala nova raznovrsna eksplicitna stanja, stvarajući na taj način različite dimenzije i planove postojanja. VRH STRANE VII. HOLOGRAFSKE ZAKONITOSTI U STVARANJU I ISPOLJAVANJU Sa izrazom hologram sam se susreo kod slaganja vektora sila u mehanici, a zatim u primeni kod izrade holografskih slika uz pomoć laserskih zraka i mikroskopskim i skenerskim tehnologijama. Ukratko, to je tehnologija sni¬ma¬nja slika koja omogućava da se u svakoj tački holo¬graf¬ske fotografije nalaze informacije o ukupnoj fotografiji, ili pak, kada se kombinuju magnetna ili slična zračenja sa laserskom svetlošću za dobijanje slika koje u sebi nose informacije trodimenzionalnog slikanog objekta. To znači da se iz jedne tačke može izvesti celokupna slika ili prostorni presek slikanog, odnosno skeniranog tela. Ova tehnologija proizlazi iz principa da se odbijeni laserski zrak od predmeta seče sa drugim laserskim zrakom, ili sa magnetnim fluksom kojim se prozračuje predmet, pri čemu se sečenjem zraka prenose sve informacije snopa zrka na svaku strujnicu drugog snopa, a zatim se te informacije prenose na fotoosetljivu podlogu ili ekran računara. Kombinacijom ovoga principa sa magnetnim ili drugim fluksovima koji prožimaju celo telo, uz primenu računarske tehnologije, moguće je izvoditi slike trodimenzionalnog prostora iz svake tačke dobijene slike, i to nalazi primenu u svim vrstama skeniranja. Slični principi koriste se u dvodimenzionalnoj ravni sa programerskim mapiranjem informacija u oblasti kompju¬terskih tehnologija. Iz ovih primera vidimo kako se holografskom tehnologijom informacije iz snopa zraka prenose na svaku strujnicu i obrnuto, te kako se slika površine svodi na jednu tačku i obrnuto. Ovi holografski principi i tehnologije mogu se koristiti i u okviru trodimen¬zi¬onalnog prostora i sa više medija. Analogno ovome, pri¬roda ili božanska svesnost ove principe koristi i u četvrtoj dimenziji prostor-vreme, kao i svim drugim dimenzijama postojanja. Čitava kreacija (i sinergija) koristi slične principe stvaranja i ispoljavanja implicitnog i eksplicitnog postojanja. Ovaj holografski princip je univerzalan, jer svi oblici zraka ili zračenja nose u svojim medijima odgo¬varajuće informacije koje se mogu prenositi na druga zračenja i druge medijume. Informacije nisu materijalne prirode i zato se mogu vezati za sve medijume - od etera sve¬mirske inercije, duhovne snage i polja snaga i materije - i u velikim količinama skladištiti. Sve materijalne forme su kompenzovane forme kretanja snaga (energije), i te kompenzovane snage produkuju svoja nuklearna, električna, magnetna i gravitaciona polja, kao i polja svesnih reagovanja. Sva ova polja sinergetski reaguju, indukuju se i kompenzuju sa drugim poljima u svojoj oko¬lini stvarajući novo i raznovrsno. Sva ova svojstva imaju i subatomske čestice, atomi, molekuli, ćelije i sve druge ispoljene forme do kosmosa. Duhovne forme koje nemaju materiju, mogu imati razne sposobnosti reagovanja, razne nivoe umova i svesti, zavisno od njihovog stvaraoca i njhove namene. Samo duhovna bića i božanske iskre čiji je stvaraoc Apsolutna svesnost imaju večno postojanje. Čovek i sva razvijenija duhovna bića mogu biti tvorci nekih duhovnih bića. Elementali i Elementari su duhovna bića koje može da kreira duhovno razvijeniji čovek iz svoga duha za odgovarajuće namene i sa odgovarajućim vekom, i isti su uvek u vezi sa njim, I traju sa njim. Kosmos kao matrica Apsolutne svesnosti je holografski prauzor za sva druga sinergetska stvaranja i ispoljavanja. Po njegovom se uzoru ispoljavaju i vasione, logoidne svesti i atomi. Čovekovo ispoljavanje se odvija po istim prin¬cipima, ali sa određenom inverzijom u pojedinim fazama manifestovanja. Čovek je analogan Kosmosu. Čovekova forma ima svoju unutrašnju dimenziju sličnu Kosmosu, sa potencijalima božanske i slobodne volje koji mu omogu¬ćuju evoluciju do jedinstva sa Apsolutom. Kosmos, vasiona, pa i čovek sa svojim principima, su holografski preslikani na ćeliju čoveka. Nauka je uspela da otkrije da određene biljke, odnosno njihove ćelije, mogu izvršiti sintezu određenih atomskih elemenata, koji ni na kakav način nisu unešeni u organizam i ćeliju, što još jednom potvrđuje analogiju ćelije sa Kosmosom i vasi¬o¬nom. Genetska struktura ćelija ukazuje na njenu holograf¬sku strukturu u odnosu na čoveka u celini, odakle su se razvijale tehnologije kloniranja biljaka, životinja i ljudi. Čovekovi delovi tela, kao i celo telo, takođe su holografski strukturirani i softverski usklađeni umovima i svesti. Bo¬žan¬ska iskra je takođe holografski strukturirana tačka Apsolutne svesnost koja u sebi sadrži kompletan arhetip čovekove evolucije sa zadatkom iskušavanja ukupne manifestacije do Apsolutne svesnosti. To takođe znači da je bo¬žanska iskra holografska tačka i duhovnog čoveka, du¬hov¬ni čovek holografska tačka logoidne svesti, a logoidna svest holografska tačka kosmičke i Apsolutne svesti. Sinergija svih nesvesnih umova ćelija u čoveku daje nesvesni entitet uma u čoveku, dok sinergija svih čula u čoveku daju sinergiju čovekovog svesnog uma. Na taj način se kompenzuju i svesti planeta, vasiona i Kosmosa u celini. Čitava manifestacija i stvaranje novog je u večnom lancu manifestacije. Kosmos je izgrađen na sinergiji apsolutne volje i pozitivnog sinergizma. Međutim, da bi se Apsolutna svest potvrdila i omogućila celovitu spoznaju svim duhovnim bićima koje je ispoljila, pored manifestacije božanske volje potrebno je da se steknu iskustva i manifestacije slobodne volje i objektivne svesnosti. Pošto se pod uticajem slobodne volje razvijaju i sva negativna i destruktivna dejstva, ova manifestacija je kontrolisana višestrukim zakonitostima, a jedan od njih je i ograničavanje veka ličnosti, iako je njihova duša večna u manifestaciji. Pošto je pogonska snaga uma posesivnost ličnosti, ograničenjem veka ličnosti ograničava se i moguć¬nost čovekovog posesivnog i destruktivnog delovanja. Sa svakim rođenjem čovek počinje razvoj od svog embrio¬nalnog trojstva: muške i ženske genetike, i duše. Ovo biće, svojim razvojem iz pomenutog trojstva, ubrzano prolazi faze razvoja ukupne evolucije. Prvo se kroz razvoj i delo¬vanje nesvesnog uma odigravaju sva iskustva ispoljavanja i razvoja materije, zakonitosti funkcionisanja biljnog sveta (plod vezan za matericu); zatim slede faze razvoja životinjskog sveta sa instinktima, a potom faze razvoja svesnog uma i njegovo funkcionisanje zajedno sa nesve¬snim umom. Kada čovek iskusi umnu spoznaju objektivne svesnosti, on se okreće duhovnoj unutršnjoj spoznaji i razvoju ostalih viših oblika svesnosti, iz progra¬ma razvoja božanske i slobodne volje. Drugi ograniča¬va¬jući faktor čovkove destrukcije su razne bolesti i oboljenja. Treći ograničavajući faktor destruktivne slobodne volje su suprotnosti i borbe između ljudi i njhovih kolektiviteta. Značajan faktor u ograničavanju destrukcije čoveka je porast iskustvenih spoznaja i usklađivanje njegovog manifestovanja sa božanskom voljom, koja je iz jedinstva i svrsishodna u jedinstvu. Dualni svedok, individualna svesnost, takođe u fazi zrelosti preuzima kontrolu i od tada se čovek manifestuje u skladu sa božanskom voljom, bez suprotstavljanja, destrukcije i bolesti, i u skladu sa svim postojanjem. Suština holografske interferencije svodi se na to da svaka tačka u jedinici ima ista svojstva kao jedinica. To znači da svaka božanska iskra ima određena svojstva Apsoluta (Apsolutne svesti), i mogućnost evolucije do Apsolutne svesti. Spoznaja manifestacije određene jedinice određuje njenu suštinu, obim i upravljivost. Jedinicom možemo smatrati jedinstvo sa onim čime je jedinica istovremeno prožeta (svojstvo svesnog osećanja, um, svest). Samo Apsolutna svest ima volju i moć koja može kompenzovati iz sebe božanske iskre koje imaju večni život. Sposobnost reagovanja i indukcionog stvaranja novog je svojstvo suprotstavljenih potencijala volje. Potencijal volje svemir¬ske inercije je beskonačan kao i Svemir, pa i potencijal apsolutne volje možemo smatrati beskonačnim iako to nije. To je uzrok da Kosmos nije beskonačan nego je ograničen dejstvom Apsolutne svesti, a u Svemiru može biti ispoljeno više kosmosa. Suprotstavljeni potencijali svemirske inercije i Apsolutne svesnosti daju razliku potencijala svesti i sile koji su osnova kosmičke manifestacije. Kada čovek počne da razumeva ove principe, on počinje da shvata relativnost i manifestaciju i svoj put bogospo¬znaje. Zrelost svake jedinice u reinkarnacijskim procesima razvoja uma i svesti, daje mogućnost razumevanja i shva¬tanja manifestacije i evolucije čoveka do Apsolutne svesnosti. Holografska interferencija odnosi se na sve vrste zračenja i sila, pa i zračenja uma i svesti. Holografske interferencije i prožimanja zraka su osnov svih oblika umova i svesnosti u čoveku, vasioni, i Kosmosu. Individualna svest je večni svedok sve manifestacije svojih ličnosti. Logoidna svest naše vasione je svedok manifestacije svih duhovnih bića koja evoluiraju u vasioni, a Apsolutna svest je svedok manifestovanja svih logoidnih bogova vasiona i Kosmosa. Možemo zaključiti da je indivi¬du¬alna svest treći izvod Apsolutne svesti, dok je logoidna svest drugi izvod. Upravo iz ovih principa proizlaze principi sveznanja i svemoći. Spoznajom holografskih principa u stvaranju i ispoljavanju i mogućnosti celokupne spoznaje, mogu se shvatiti implicitna i eksplicitna stanja u manifestaciji, relativnost manifestacije i holografskog jedinstva tačke i Kosmosa. Ko ova pitanja razume i spozna, i sam je ostvaren u bogospoznaji, i to je etalon zrelosti čoveka u manifestaciji. VRH STRANE VIII. KOMUNIKACIJE U STVARANJU I MANIFESTACIJI Kada je isticana potreba i mogućnost celovite spoznaje, videli smo da je znanje i spoznaja drugo lice manifestacije, i da su one vezane za stanje neispoljenog Apsoluta, te da imaju svoj početak i kraj u jednom. Manifestacija je relativna, počinje sa kretanjem i ona je posledica podsvesne spoznaje u Apsolutu. Iz opisa celovite manifestacije videli smo da svakoj božanskoj iskri predstoji put iskušavanja manifestacije pod uticajem božanske i slobodne volje, odnosno iskušavanje svih mogućnosti reagovanja i svih oblika umova i svesti, da bi i sama postala holografska tačka kosmičke i Apsolutne svesti. To znači da božanske iskre postaju isto što i te svesti. Iz ovoga možemo zaključiti da pomenute svesti sadrže sve oblike i sposob¬no¬sti reagovanja i svesnosti u obliku ideja i zakonitosti. Apsolut predstavlja sve znanje, svu moć, sav autotitet i sve zakonitosti stvaranja, postojanja i nestajanja. Da bi se potencijal Apsolutne svesti ispoljio, on se mora ograničiti u polje Kosmosa kao ograničenog prostora manifestacije. Taj okvir Kosmosa čini granice ispoljavanja i manifestacije kosmičke svesnosti, kao ispoljenog oblika Apsolutne svesnosti. Trostrukost polja i trostrukost sila u ispoljavanju Kosmosa ukazuje na analogiju ispoljavanja i manifestacije svih duhovnih bića u Kosmosu. To je prvi korak ispoljava¬nja implicitnog Apsoluta indukcijom u raznovrsnost ispoljenog eksplicitnog Kosmosa. Pored ispoljavanja odgovarajućih zakonitosti, ispoljavaju se i odgovarajuća jezgra života - božanske iskre, iz kojih će se kroz svoju evoluciju u Kosmosu razviti logoidne svesti vasiona. Ispoljavanje Apsolutne svesti u prvu formu Kosmosa možemo predstaviti kao prvo polaritetno stvaranje i ograničavanje. Ovakav Kosmos čini implicitni poredak za drugi korak eksplicitnog ispoljavanja. Svaka logoidna svest koja je evoluirala u Kosmosu, stekla je svest o sebi i kos¬mičku svest. Drugi korak ispoljavanja implicitne kosmičke svesti predstavlja zasejavanje logoidnih svesti po Kosmosu iz kojih će evoluirati vasione u Kosmosu. Treći korak eksplicitnog ispoljavanja sada implicitne logoidne svesti je u određenom fazama zasejavanje odgovarajućih božanskih iskri u vasioni i njihova evolucija. Evolucija ljudi u vasioni je je inverzna, jer se odvija pod uticajem slobodne volje. S obzirom na inverziju, čovek prvo razvija um za iskušavanje objektivne svesnosti. Ovu evoluciju čoveka u vasioni možemo smatrati četvrtim korakom izlaska čoveka iz implicitnog stanja božanske iskre u eksplicitno stanje čoveka sa umom. Evolucija uma prolazi takođe kroz četveropolnost sa četiri nivoa uma i četiri forme tela. Da bi čovek završio svoj evolutivni put, on mora steći iskustvo gradnje svih oblika umova i svesti, svih procesa gradnje tela i oslobađanje tela do jedinstva sa Apsolutom. Apsolutnu svesnost možemo smatrati ukupnom svesnošćuu. U ovim radovima, pod celovitom svesnošću podrazumevamo ono što čini integracija umne i individu¬alne svesnosti. Celovitost mora sadržavati početak i kraj da bi bila celovita. Istina se može naći samo u celovitosti. Zbog toga, bilo čemu da prilazimo, ako želimo da o njemu znamo istinu, moramo sagledati celovitost toga. Manifestaciju, njen početak, trajanje i kraj smo upoznali, i videli smo da ona u ovome kosmosu proističe iz kretanja, i to prvo iz apstraktnog kretanja svesti, a zatim iz kretanja i kvantiranja snaga, i kompenzacije i kretanja materije. Ako komunikaciju uzmemo kao odnos, moramo je sagledati sa početkom i krajem, kako unutar jedinice, tako i između jedinica. Komunikacija u jedinici je istovremena i predstavlja sinergizam usklađenih holografskih tačaka jedinice. Komunikacioni odnosi između jedinica, gde se manifestacija odvija pod uticanjem božanske volje, su uskla¬đeni istom voljom, dok su odnosi između jedinica u manifestaciji pod uticajem slobodne volje - pretežno haotični. Oblik organizovanja ljudi, zajednica i država na Zemlji, je oblik uvođenja zako¬ni¬tosti i reda u manifestaciji ljudi pod uticajem slobodne volje. Impuls kao začetak manifestacije sa svojom uzastopnošću vibracije, uslovljava sinergetske procese reakcija i indukcija između početnih polariteta, i taj odnos označava vibracijom (ispoljavajući zvuk). Potencijalne sposobnosti reakcije i indukcije su sinergetski potencijali manifestacije početnih neispoljenih potencijala, a impuls kretanja i zvučnost su početak ispo¬lje¬nog manifestovanja kroz procese reagovanja, indukovanja i kompenzovanja. To je ujedno početak i vremena i ograničavanja kosmičke forme relativnih odnosa u beskonačnom Svemiru. Kao što vidimo, prvi odnos između ispoljenog i neispoljenog je vibracija, a ono što nas dalje interesuje su odnosi u ispoljenom i ispoljavanju. Izvorno manifestaciju prouzrokuju impulsi, odnosno vibracije, što znači da u tome možemo tražiti i početak komunikacije. Sva manifestacija i ispoljavanja dešavaju se u kosmičkom modulu, odnosno u kosmičkoj matrici kao jedinici. Kosmos jeste jedinica. Da bi bio jedinica, on mora biti direktno ili indirektno prožet svesnim osećajem u jedinici, odnosno Apsolutnom svesnošću, što jeste početak stvaranja i manifestovanja, a njegov završetak je u uniji evoluiranih tačaka kosmičke svesnosti u Apsolutu. To što Kosmosu u celini daje život, svesnost i relativnu manifestaciju je - Apsolutna svesnost. Da bi se izvodila igra manifestacije u Kosmosu, ona mora imati mogućnost harmonije i upravljivosti, što se odvija putem kosmičke svesti u odvijanju evolucija u vasionama sa njihovim svesnostima. Harmonija, svrsishodnost, upravljivost i manifestovanje se uslovljava od Apsolutne preko kosmičkih i logoidnih svesnosti vasiona, jer novostvoreno uvek u osnovi sadrži i staro. Vibracija kao izvor manifestacije je izvor i drugog lica manifestacije - svesnosti. Da bi se nastavila harmonija i upravljivost u vasionama u kojima se dešavaju i manifestacije pod uticajima slobodne volje, potrebno je imati i standardni oblik komunikacije koji bi mogao obezbediti svrsishodnost i upravljivost u celini. To jedinstvo u Kosmosu se postiže kroz jedinstvo kosmičke komunikacije, kroz kosmičku komunikacionu mrežu u određenom opsegu frekvencija. Ta jedinstvena frekvencija putem koje se obezbeđuje jedinstvo, svrsishodnost i evolucija u Kosmosu, kreće se od nule do deset herca. Na tim frekfencijama mogu da komuniciraju sva duhovna bića stvorena od Apsoluta u Kosmosu, među kojima su i logoidne svesnosti i individualne svesnosti u ljudima. Kako smo videli, i božanske iskre, kao preteče duhovnih ljudi, su ispoljene od Tvorca -Apsoluta, ali one mogu da se uključe u kosmičku komunikacionu mrežu samo kroz individualnost I u celini nakon svoje evolucije u objektivnoj svesnosti, odnosno, kada budu u mogućnosti da kontrolišu svoj um i da svoju vibraciju spuste ispod deset herca. Sa vibracijom svoga tela i uma od deset i manje herca, čovek može da se uključuje u kosmičku komunikacionu mrežu. Evoluirajući do tog nivoa, čovek u pravilu upoznaje i kosmički jezik komuni¬kacije. Dovodeći sebe do ove frekvencije, čovek postaje potpuno smiren i pod uticajem individualne svesnosti, kada može da stupa u komunikaciju sa svim duhovnim bićima koja evoluiraju u vasioni, a zatim i u Kosmosu. Vibracija Apsolutne svesti teži ka nuli - zato je njena brzina besko¬načna - i za nju je Kosmos jedinica. Čovekov um funkcioniše na frekvencijama od 14 do 60 herca. Niže vibracije smiruju um. Već sa vibracijom od 10 herca u čoveku se uključuje svest individualnosti, koja može da se uključuje u kosmičku mrežu komunikacija. Gornjoj granici frekvencije čovekovog uma, odgovara instinktivni um, dok donjoj granici frekvencije odgovara mentalni um. Za kosmičku komunikaciju udaljenost nije ograničenje, jer su brzine svesti skoro neograničene. Logo¬id¬ne svesti imaju nižu frekvenciju od Apsolutne svesnosti, a veliki razmaci između vasiona nisu samo rezultat gravitacionih odnosa ravnoteža, već postoje da bi se smanjio međusobni uticaj logoidnih svesnosti na evolucije u drugim vasionama. Svaka vasiona je zaštićena nizom polja da bi evoluciju u istoj štitila od mnogih unutar¬kosmičkih uticaja. Na isti način i Zemlja u Sunčevom sistemu je zaštićena mnogim poljima, da bi svoju evoluciju štitila od kosmičkih, sunčevog i međuplanetarnog uticaja. Razvoj i uspostavljanje svesnih komunikacija u vasioni i čoveku su analogni onim u Kosmosu. Kao što se u Kos¬mo¬su u odgovarajućim božanskim iskrama indukuju indivi¬dualne i logoidne svesti, u manifestaciji vasione indukuju se u umovima ljudi odgovarajući programi i razvijaju softveri za evoluciju i razvoj ljudi u vasioni. U božanskim iskrama – dušama ljudi, odigrala se dvostruka indukcija i to indukcija individualne svesti, kao direktna indukcija Apsolutne svesnosti, i direktna indukcija ličnosti od strane logoidne svesti, a što čini indirektnu indukciju, odnosno inverznu indukciju Apsolutne svesnosti. Um ulazi u manifestaciju kao egocentrična ličnost, a individualna svesnost skuplja iskustva reagovanja kroz svedočenje u manifestaciji, od svih ličnosti koje se reinkarniraju u opusu ispoljavanja objektivne svesnosti i slobodne volje. Individualna svesnost je u stalnoj komuni¬ka¬ciji sa logoidnom svesnošću, a um kao instrument izgrad¬nje svog spoljnjeg univerzuma, kroz manifestaciju evoluira kroz svoje razvojne stepene. Čulna osećanja se razvijaju i ispoljavaju kroz pet čulnih organa u čoveku, čija sinergetska interakcija ispoljava um u čoveku, kao softver njegovog spoljnjeg ispoljavanja i funkcionisanja. Pokreti i grimase čovekovog tela bili su prvi prepoznatljivi oblici komuniciranja. Druga forma komunikacije se razvijala od grlenih zvukova, od čega su se razvili govorni organi i govor. Da bi se um izrazio grima¬sama, pokretima i govorom, on to mora imati u svojim svesnim i nesvesnim sadržajima. Um kao softver ima svoju naslednu genetsku memoriju nesvesnog, zatim sposobnost reagovanja i primanja raznih informacija, sposobnost upoređivanja oseta sa memorijom, sposobnost memorisanja, sposobnost sinergetske kompenzacije misli i punjenje misaonih formi emocionalnim snagama. Rezultat tih procesa su misaone forme napunjene emocijama, koje sa jedne strane ulaze u memorije, a sa druge strane grade spoljni univerzum čoveka, u kome sam funkcioniše. Taj spoljni univerzum izgrađen u umu omogućava čoveku da se izrazi u spoljnjoj dinamici objektivnog sveta, putem organa kretanja i govora. Ovde nas interesuje mehanizam govora. Da bi se misli, misaone forme i njihov emotivni sadržaj ispoljile, razvio se u čovekovoj glavi kompleks mehanizama čiji je cilj da misaone forme i emotivni naboj iz virtuelnog i energetskog oblika prenese u mehaniku zvuka i zračenje emocija. Strujanje vazduha koji ulazi i izlazi iz čoveka je izvor zvuka. Grleni mehanizmi daju odgovarajuće vibracije zvuku, a govorni jezični, usni, zubni, nepčani i nosni mehanizmi uslovljavaju putem mišića određene forme i mogućnosti kretanja, uslovljavajući forme i tonalitete zvukova. Misli i emocije se putem odgovarajućih nerava i mišića prenose na odgovarajuće govorne organe, grimase i pokrete tela. Savremeno društvo koristi u govoru različite jezike i glasove u objektivnom svetu. Ta različitost potiče od istovetnih vibracija na višim nivoima zajedničke manifestacije i jedinstvenih vibracija. Savršenstvo i svrsi¬shodnost jezika može se tražiti u pravilu koje je predložio Vuk Karađić: “Piši kako govoriš, čitaj kako je napisano” - da svaki glas ima svoju slovnu oznaku. Ovi procesi će voditi jedinstvu jezika u svetu, što nameće evolucija. Glasovi se iz spoljnjeg sveta na čovekove slušne organe prenose putem vibracija, a putem vibracija se takođe prenose i zvukovi od čoveka preko govornih organa na spoljni svet. Takođe smo videli da se putem vibracija uspostavljaju komunikacije na svim planovima postojanja, kao i između planova. Na ovaj način, i sa energetskog i svesnog prilaza, dolazimo do uzroka sveta, sa vibracijom kao osnovom. Pošto su vibracije izvor kretanja i ukupne manifestacije, i putem energije prenose informacije i svest, to su iste i uzroci ispoljavanja i kretanja duhovnih snaga. U svakom slučaju, vibracijama se uspostavlja kretanje i prenošenje informacija, bilo reaktivno ili induktivno, na svim planovima postojanja. Svi planovi postojanja imaju odgovarajuće medije u kojima se dešavaju manifestacije. Na primer, čovek na Zemlji ima materijalne forme u četiri agregatna stanja, u astralnom svetu mediji su emocijalna polja, na mentelnom planu mediji su mislena baza, na duhovnom planu duhovna supstancija, na kosmičkom planu inertno etersko polje. Vibracije zvukova, boja, emocija, misli i arhetipskih formi - mogu biti pokretači manifestacije. Svaki plan postojanja ima svoj medij i svoje pokretače vibracija. U objektivnom svetu pokretači vibracija i manifestacija mogu biti duhovne snage sa viših planova, ili umovi kao softveri u objektiv¬nom planu postojanja. Um može da proizvodi mentalne i emocionalne forme i govor kao sredstvo ispoljavanja vibra¬cija. Svesni i nesvesni um pokreće čoveka na akciju, a govor mu služi za organizaciju i mobilizaciju ostalih snaga za izvođenje manifestacije. Čovek sa odgovarajućim nivoima uma može da pokreće manifestaciju i na astralnom i mentalnom planu. Za pokretanje manifestacije na astralnom planu koristi se emotivni um kao pokretač vibracije, čime se pokreću odgovarajuće emotivne snage sa tog plana, a njihovo se dejstvo prenosi i na objektivni - materijalni plan. Na sličan način se pokreće manifestacija i na mentalnom planu, pri čemu je moderator vibracija mentalni um, a vibracije misli pokreću odgovarajuće snage na mentalnom planu, da bi se proces nastavio kroz ostale planove do objektivnog. Manifestacija na objektivnom planu može se takođe pokrenuti i sa duhovnih planova, i u tom slučaju moderator vibracija mora biti individualna svesnost ili logoidne svesnosti, a medij u kome se vibracije pokreću je vasionski eter. Na ovom se nivou pokreću i odgovarajuće duhovne snage, čije se dejstvo prenosi i na plan objektivnog posto¬janja. Kosmička svesnost kao ispoljena svesnost Apsoluta, predstavlja univerzalno polje svih zakona koji mogu biti ispoljeni u ukupnom manifestovanju u Kosmosu kao celini. Sve te zakonitosti su ispoljene u vibratornim formama. Te zakonitosti su rasadnik eksplicitnog ispoljavanja na svim nivoima postojanja. U svakom koraku eksplicitnog ispo¬lja¬vanja umnožavaju se različite zakonitosti koje u osnovi imaju početnu osobinu. Te osnovne zakonitosti imaju svoje vibracije koje su preteče zvukova i drugih osetilnih snaga, koje su u funkciji ispoljavanja čulnih organa. Da bi se moglo manipulisati zvukovima u objektivnom svetu, sva¬kom se zvuku daje određena slovna forma. Da bi slova, kao simbolične forme, imala vibratornu moć za pokretanje snaga na višim i nižim planovima postojanja, njima se moraju pridodavati i druge vibrirajuće osobine kao što su zvuk, vibratorno uzročno značenje, svetlosne boje, emocije. Tek ovako integrisana vibracija slova ima moć pobude snaga i zakona na raznim planovima postojanja. Na ovaj način, koristeći slova i reči sa arhetipskim vizijama i vibracijama, čovek može istima da pokreće manifestacione procese sa raznih planova postojanja i na raznim planovima postojanja. Svaka vibrirajuća forma snaga ili duhova, ima i svoje ime koje proizilazi iz vibrirajućih osobina, i na taj način, kroz vibrirajuću čovekovu evokaciju određenog bića, može se sa istim stupati u kontakt, i mogu se pokretati takve zako¬nitosti ili bića. Upoznavajući sve te zakonitosti u posto¬janju i manifestaciji, čovek razvija božanska svojstva, stiče mogućnosti stvaralaštva i ulazu u holografska stanja raznih vrsta i nivoa svesnosti. Na bazi ovih spoznaja, vremenom se razvila magija koja koristi reči i odgovarajuće rituale i pomagala kojima se uistinu mogu razviti magijske moći i stvaralaštvo. Reči se grade na sinergetski način kombinovanja jednog slova sa svakim drugim slovom. Zavisno od broja slova u reči, u magiji se koriste ključevi. Prvi ključ su jedinična ili prosta slova. Svako slovo ima svoje osobine, odnosno zakonitosti koje su različite za četiri plana na kojima se mogu koristiti. Ta četiri plana čine tri umna plana postojanja i to: mate¬rijalni, astralni i mentalni plan, i kao četvrti plan - plan duha ili akaše, u kome operiše individualna svest. Kada čovek sa umom želi da koristi individualnu svest, on svoju svest prenosi u stanje bez vremena i prostora, odnosno dolazi u to stanje putem određene vrste transa. Drugi ključ predstavljaju reči od dva slova koje se grade sinergetskom kombinacijom svakog pojedinačnog slova sa svakim drugim slovom. Osobine ovih slova se sinergetski kombinuju i različite su na svakom od postojeća četiri plana postojanja. Treći ključ predstavljaju reči od tri slova i grade se sinergetski u svim mogućim kombinacijama sa tri slova sa svojim sintetičkim osobinama na sva četiri plana. Četvrti ključ koji je ljudima moguć za praksu, su reči sa četiri slova koja, sa sinergetskim kombinacijama daju ukupno 531 441 reči. U kosmičkoj manifestaciji postoji sedam globalnih planova postojanja, i analogno tome, i sedam mogućih magijskih ključeva, čija je praksa van mogućnosti obuhvata i shvatanja današnjeg čoveka jer su analogni svim zako¬nito¬stima Kosmosa. To je u jurisdikciji jedino kosmičke svesnosti i njenih pridruženih evoluiranih holografskih tačaka – evoluiranih bića do kosmičke svesnosti. Kabala i tantra počivaju na istim principima, s tim što kabala barata izvornim zakonitostima vibracija i slova i primene individualne svesnosti, te na taj način čoveku omogućava stvaralaštvo i božanske osobine. Koga interesuje praksa u ovoj oblasti, pored egipatskog Trismes¬gi¬stosa, veoma poučna su dela Franca Bardona iz dvadesetog veka. VRH STRANE IX. RELATIVNOST DUALNOSTI FORMI I PLANOVA POSTOJANJA U istraživanju manifestacije, na kraju nalazimo početno stanje, eksplicitni procesi ispoljavanja raznovrsnosti prelaze u implicitne poretke ispoljavanja jedinstva u svesnosti. Taj kraj manifestacije uzrokuje nestanak napona suprotnosti, odnosno napona suprotstavljenih volja, koje su se kroz igru manifestacije istrošile odnosno uravnotežile, ulazeći u stanje sve-mira, odnosno stanja mira, ne kretanja, pa i nepostojanja - to je ono stanje beskonačnosti koje nazivamo Svemirom. Ono što se dobilo kao novo čitavim pro¬cesom manifestacije, jesu nove tačke Apsolutne svesno¬sti, koje uvećavaju polaznu Apsolutnu svesnost i daju veći potencijal novim manifestacijama. Slično tome, to stanje susrećemo i kod čoveka kada prelazi iz svesnog stanja u san, kao i u slučajevima kada dostigne cilj razvoja jednog oblika svesnosti i njegovo prelaženje iz nižih stanja svesti i postojanja u viša stanja, svesti i postojanja. Poslednje stanje do koga možemo dopreti u čovekovoj evoluciji je stanje holografske tačke Apsolutne svesnosti, koje jeste prva sinergetska tvorevina neispoljenog poten¬ci¬jala Apsolutne svesnosti, i potencijala kosmičke inercije. To polje neispoljene Apsolutne svesnosti nosi osobine božanske volje, svesti, reagovanja i blaženstva. Nalazim hrabrosti da ovoga puta ovaj entitet nazovem živom silom, što sam dugo vremena izbegavao zbog negativnog stava civilizacije prema tom terminu. Za prvi potencijal, mislim da je živa sila najadekvatniji izraz, jer je entitet koji pokreće i daje život i svesnost ispoljavanju i svemu ispoljenom u kosmosu. Drugi potencijal svemirske inercije nosi u sebi osobine ne kretanja, inercije, destrukcije, smrti i ne postojanja. Ova dva polja mogu ući u stanje mira - Svemira, ili da se probude u stanje manifestacije, kako je opisano u ovoj i drugim mojim knjigama. Samim tim što su potencijali bili uravnoteženi i sjedinjeni, buđenjem u odvojene potencijale svaki od njih u sebi ima i holografsku tačku drugog potencijala što je izvor pojave i funkcije polariteta i njihove upućenosti jedanog na drugog. Međutim, Apsolutna svesnost nastaje ispoljavanjem iz okvirnog apstraktnog tela Kosmosa, gde se prvo pod dejstvom žive sile u inerciji Svemira ispoljava zatvoreni kosmički prsten, pri čemu ispoljavanjem ovoga prstena Kosmosa, živa sila u svoje dejstvo uključuje sile inercije iz drugog potencijala koje zatvoaraju kosmički krug kretanja. Drugi krug i prsten, odnosno polje, je indukovano reago¬vanjem svemirske inercije na kretanje snaga i svesnosti prvog prstena. Granični prsten, odnosno polje, takođe je sinergetski produkt dva početna potencijala, koji se izražava kao treća sila koja nastaje iz međudejstva dva prstena, koja sa kosmičkom i svemirskom silom daju jedinstvo Apsolutne sile i svesnosti, kao vladajućeg zakona i aspekta manifestacije u kosmosu. Ove tri sile u jednom, kao i sile koncentričnih kosmičkih sfera i zraka, uzrok su početka manifestacije bogova i njihovih vasiona, što zovemo trećim implicitnim poretkom ili korakom u manifestaciji. Ovom manifestacijom, kao sinergetski efekat, ispoljava se i deset kosmičkih sila i stringovi kao začeci ispoljavanja materije. Manifestacijom Kosmosa i završetkom evolucije u Kosmosu postiže se cilj sa ispoljavanjem novih evoluiranih holografskih tačaka Apsolutne svesti u Kosmosu, koje i jesu Apsolutna svesnost. Time se ostva¬ruje dupliranje postavljenog cilja, a samim tim prelazak cilja u neispoljeno stanje, odnosno implicitni poredak višeg stanja početnih potencijala. Istrošenošću potencijala volje, dolazi do ravnoteže potencijala i stanja, ne kretanja i mira, odnosno svemira. Pretpostaviti je da se stanjem stresa svemir budi u dualnost dva početna potencijala od kojih je jedan potencijal Apsolutne svesnosti i reagovanja, a drugi potencijal svemirske inercije. Upravo od ovih stanja počeli smo da pratimo početak manifestovanja i gradnje forme Kosmosa. Taj apstraktni model Kosmosa je prva forma i okvir ispoljavanja neispoljene Apsolutne svesnosti početnih potencijala, u Apsolutnu svesnost koja se manifestuje i ispoljava u Kosmosu. Da ukratko rezimiramo: pre ispoljavanja Apsoluta kao zakona trostruke sile: volje, blaženstva i svesti u jednom, postojala su potencijalna polja neispoljenog Apsoluta kao polja žive sile, i polje svemirske inercije kao polje inertne sile, koji se mogu uravnotežiti u stanje mira (svemira) ili pokrenuti manifestaciju u postojanje. Volje početnih potencijala svesti i reagovanja u Apsolutnoj svesti ispoljavaju se kao božanska i slobodna volja koje su generatori manifestacije u Kosmosu. Ove volje su potencijali snaga, i to: božanska volja je potencijal snage koja teži ka centru sa osobinama ljubavi i radosti, dok je slobodna volja potencijal snage koja teži periferiji sa osobinama destrukcije, ograničavanja i neznanja. Manife¬sta¬cijom ovih snaga ispoljavaju se forme i polariteti kao i sve ispoljeno u postojanju. Zavisno od veličine uticaja pojedine snage, opaža se polaritetna razlika ispoljenih entiteta i osobina. Videli smo da su tri snage sjedinjene u Apsolutu, što čini trostruki polaritet snaga stvaranja, uravnotežavanja i razaranja ili destrukcije. Ove tri sile se polarišu u Kosmosu i izvorno prate manifestaciju na svim nivoima postojanja u Kosmosu. Ove tri snage koje su se ispoljila u tri odgovarajuća kosmička prstena, dejstvom svojih polja ograničavaju Kosmos u apstraktnu formu diska, iz koje, zbog snage kompenzacionih polja, ne može izaći ništa od manifestovanog. Dejstvom svojih uticaja, prva dva ispoljena, suprotstavljena i okomito postavljena kosmička prstena su generator manifestacije koja se odvija u Kosmosu. Ove dve ispoljene forme kretanja imaju i svoje svesnosti, koje nasleđuju od početnih suprotstavljenih potencijala sa osobi¬nama svesnosti i nesvesnosti. Svesnost, sa sposobnošću reagovanja, pripada kosmičkoj snazi i volji, a nesvesnost i inercija pripadaju svemirskom prstenu. Na taj način ova dva prstenasta polja uravnotežavaju svoje uticaje u odnosu na spoljni Svemir. Sada se njihove interakcije prenose na njihovo međusobno dejstvo koje odvaja od prstena Kosmosa novi uravnotežujući prsten, koji uravnotežuje njihovo međusobno dejstvo kroz dina¬miku klaćenja od jednog do drugog prstena. Prema tome, ovaj prsten pored svoga obrtanja ima klaćenje od jednog do drugog prstena. Ovaj treći prsten, zbog svoga odnosa i uticaja, nazvan je prstenom graničnikom. Uloga ovoga prstena je da naizmenično pojačava dejstvo prvo jednog, a zatim drugog prstena na manifestaciju Kosmosa, i na taj način daje impulse manifestovanju. Ova nova kosmička snaga je začetnik pulsiranja Kosmosa i nastanka duha na bazi uticaja početnih potencijala. Obzirom da je ovaj prsten nastao odvajanjem od kosmičkog prstena, on je pod prevashodnim uticajem kosmičkog prstena božanske svesnosti i volje. Na ovaj način nastaje trajno pulsiranje sa rastom i smanjivanjem uticaja početnih kosmičkih snaga, čiji strahoviti kompenzacioni uticaj daje stabilnost manife¬staciji u Kosmosu. Stabilizacijom međudejstava tri prstena, dalji njihovi uticaji prenose se na unutrašnjost Kosmosa sa središtem jedinice Apsolutne svesnosti u centru Kosmosa. Siner¬getskim uticajima snaga i volje tri prstena sa svojim obrtnim poljima i jedinstvom Apsolutne svesti iz centra, dolazi do separacije u kosmičkom disku na sedam koncen¬tričnih sfera sa različitim vibracijama u svakom koncentrič¬nom prstenu. Ovih sedam kosmičkih prstenova predstavljaće sedam dimenzija postojanja, odnosno sedam globalnih nivoa svesnosti, u koje se raspoređuju materijalne čestice zavisno od svoje veličine i specifične težine. Siner¬get¬skim uticajem kretanja tri prstena i sedam koncentričnih planova, Kosmos se dalje segmentira strujnicama sila ili zrakama u koje se sažimaju uticaji pomenutih polja, odnosno entiteta. Ovih zraka je dvanaest koji u parovima struje iz centra ka periferiji i od periferije ka centru, u obliku položenog znaka osmice. I ovi zraci su takođe polarisani i trpe sve uticaje u Kosmosu. Sa ovim stanjem manifestacije ispoljen je apstraktni kostur Kosmosa kao model manifestacije. Stanje Svemira je otvoreno i ničim ograničeno. Da bi manifestacija mogla da se izvodi, živa sila svesnosti I reagovanja se budi iz ravnotežnog mira (svemira) i počinje vibracijom (kretanjem I ispoljavanjem Da bi došlo do ispoljavanja manifestacija se ograničava virtuelnom strukturom (kosturom) kosmosa. o kome smo govorili. Buđenjem neispoljene žive sile ona se sažima i odvaja iz Svemira i impulsnim kretanjem kvantira snage u zatvoreni kosmički prsten. Nastanak ostala dva prstena već smo opisali. Zatvoreni kosmički disk je prvo ograničenje Kosmosa i Apsolutne svesti koja se ispoljava u Kosmosu. Ova Apsolutna svesnost nije isto što I početni potencijal svesnosti i reagovanja ( koju smo uslovno nazvali živom silom), jer su i sami prstenovi nastali sinergetskom kombi¬nacijom početnih potencijala, a apsolutna svest je produkt tri sile u jednoj i tri stanja svesti u jednom. Iz aspekta evolucije čoveka na zemlji i Sunčevom siste¬mu, kao i njegovog kosmičkog razvoja, možemo uočiti da se procesi manifestacije odvijaju iz implicitnih stanja u eksplicitna stanja kroz osam koraka. Pri tome svaki korak ispoljava, odnosno ograničava formu i frekvenciju posto¬janja sa dimenzijama vremena i prostora. Svaki od ovih koraka ispoljava i unosi u postojanje nove uticaje i nove oblike i stanja polarnosti i svesnosti. Pored ovog verti¬kal¬nog kretanja kroz ravni postojanja, odvija se i siner¬getska mogućnost kombinovanja i stvaranja novih raznovrsnosti ispoljenih faktora, sa svim do tada ispoljenim faktorima u manifestaciji. Sinergetske kombinacije se mogu utvrđivati faktorijelskim računanjem. Ovaj dvosmerni hod manifesta¬cije raznovrsnosti može se posmatrati u spirali, gde koraci po vertikali čine dimenzije postojanja, a po prečniku razno¬vrsnost sinergetskih kombinacija ispoljavanja novog. Apstraktni modul kosmičkog principa stvaranja i ispo¬lja¬va¬nja sastoji se od tri kosmička prstena, sedam kosmičkih ravni postojanja i dvanaest kosmičkih zraka, što ukupno predstavlja dvadeset i dva tvorilačka principa Kosmosa. Tvorci tarota su znali da ove tvorilačke snage iskažu u simbo¬lima slika i da isto prikažu kao simboličnu tvorilačku mašinu i ostave je u objektivnom svetu kao slike za obuku pod maskom karata za igranje. Nije ni slučajnost da su Jevreji u svom alfabetu uzeli 22 simbolična slovna znaka, i mogućnost izražavanja istima zvučnih vibracija kao pokretačkih ključeva mani¬festacije. Ovaj se princip koristi i za prilaz kosmičkom pismu u kabalističkom i tantričkom pristupu sagledavanja i pokretanja manifestacije određenim rečima, mantrama i tantrama. Ova dvadeset dva tvorilačka aspekta mogu ispoljiti 22 faktorijel mogućnosti sinergetskog kombi¬no¬vanja ispoljavanja raznovrsnosti na tom planu postojanja. U kosmičkoj dinamici, u zavisnosti od međusobnog odnosa, uticaja i kretanja polja i snaga, ispoljavaju se raznovrsna polja i snage, kao i razne forme i raznovrsni procesi reagovanja, kvantiranja, indukovanja, preslikavanja i prenosa informacija kao i stvaranja i rastvaranja formi. Procesi koji se odvijaju na ovom kosmičkom planu su večni koliko je večan i sam Kosmos. Ovi procesi se odvijaju paralelno sa drugim eksplicitnim i implicitnim porecima koji se ispoljavaju jedni iz drugih u kosmičkom disku uz međusobna sinergetska delovanja. Procesi reagovanja sa zakonitostima akcije i reakcije u objektivnom svetu su poznati, a delimično i ranije opisani: procesi kvantiranja obuhvataju razne procese sažimanja, kondenzacije, indukcija, slaganja snaga iz polja u strujnice kretanja. Na taj način i početni vibratoroni impuls deluje pogonski, induktivno i privlačno na potencijal inertnog polja, pobuđujući i kvantirajući snage u svoj tok. I u ovom slučaju važe principi koje je zapazila magija (zgusni i razredi). Procesi indukovanja su poznati iz elektrotehnike, gde se vrši transformacija određenih energetskih poten¬ci¬jala u druge energetske oblike ili u druge medije (potencijal vode u električnu struju, proizvodnja struje u generatorima, transformatorima, motorima, i drugim potrošačima ili pre¬tva¬račima energije). Isti je slučaj i kod indukcije i prenosa emocija kod ljudi. Indukcioni procesi se dešavaju i između ravni postojanja i služe za transfer energije između ravni postojanja. Preslikavanje i prenos informacija obuhvata sve principe prenošenja od jednog medija na drugi. To se dešava na svim planovima postojanja. Informacije se, kao tragovi kretanja, prenose i u presecima zraka u svim medijima. Sinergetski principi stvaranja i kombinovanja važe i za ove procese. Pomenuću samo proces kompenzacije kod kom¬pen¬zovanja i ispoljavanja materije, gde se slažu i kompen¬zuju kvantiranja i indukcije sila i polja u ispoljvanju čvrste sprege sila, odnosno materije, što je proces koji je opisan ranije. Ove procese zatvaranja određenih kretanja u omotač stabilne forme nazivamo kompenzacijama. Kompenzaci¬ja¬ma se ispoljavaju I stabilizuju i duhovni i materijalni entiteti. Modul Kosmosa je implicitni rasadnik za 22 faktorijel mogućnosti sinergetskog eksplicitnog ispoljavanja raznih entiteta i uticaja, snaga, materije i svesnosti. U ovom pro¬cesu ispoljava se i 10 vrsta kosmičkih snaga koje uz pomoć svesnosti ispoljavaju sve raznovrsnosti u Kosmosu. Kom¬pen¬zacijom kosmičkih snaga ispoljavaju se i stringovi, kao prva i prelazna forma energije u materiju, a daljom kom¬pen¬zacijom i spajanjem stringova ispoljavaju se kvarkovi. Zavisno od broja kompenzovanih stringova u kvarku, ovi dostižu svoju veličinu, stabilnost i specifičnu težinu, i na taj način dolazi do nastanka raznih subatomskih čestica sa raznim potencijalima - masama. Zavisno od svoje speci¬fične težine kvarkovi se raspoređuju po kosmičkim ravnima i u skladu sa zakonima centrifugalnih sila. Zavisno od smera svog obrtnog kosmičkog momenta (spina), čestice stiču naelektrisanja, negativno kao stanje elektrona i pozitivno kao stanje pozitrona. Odgovarajuće kosmičke sile indukuju se u kosmičkim zracima i indikuju odgovarajuće polarnosti. Dve suprotstavljene sile na subatomskim rasto¬ja¬njima indukuju dve suprotstavljene nuklearne sile koje, sve zajedno sa prvim parom, kompenzuju čvrsti spreg sila koji se u objektivnom svetu opaža kao materijalna čestica sa svim njenim osobinama. Materijalna čestica, pored kom¬pen¬zovanih sila koje imaju svoju unutrašnju dinamiku, stiče i svoja magnetna i polaritetna svojstva, svoju gravi¬tacionu silu, kao i vrstu svesnosti, i traju dokle traje materijalna forma čestice. Atomi su veoma složeni konglomerati kompenzovanih snaga i kao jedinke predstavljaju razne vrste atomskih elemenata. Simpatetičkom indukcijom, Apsolutna svesnost indukuje u odgovarajuće materijalne čestice određena svojstva životne snage i svesnosti. Materijalne čestice, indukovane život¬nom snagom i svešću Apsoluta, nazivaju se jezgra života ili božanske iskre. Ovaj indukovani pečat života i svesnosti je jezgro večnosti i duhovnosti koji vodi čoveka kroz svu manifestaciju, i na kraju manifestacije dovodi ga kao holografsku tačku u jedinstvo Apsolutne svesti. Iz ugla naše evolucije ovih iskri ima sedam vrsta. Najsloženije božanske iskre su entiteti koji evoluiraju u Kosmosu pod direktnom jurisdikcijom Apsolutne svesnosti i stiču svest o sebi i kosmičku svest. Sa ovim sposobno¬stima ove iskre imaju moć, svesnost i volju logoidnih svesti, kao bogovi vasiona koji uslovljavaju nastanak vasiona i njihovu evoluciju. Samo ograničeni broj i vrsta materijalnih čestica su indukovane Apsolutnom svesnošću (božanske iskre) i iste su tim činom osposobljene za duhovnu evoluciju i razvoj od ličnosti do Apsolutne svesnosti. Sve ostale materijalne čestice nisu indukovane od Apsolutne sve¬snosti, i zavisno od svoje veličine i specifične težine raspoređene su po kosmičkim ravnima i učestvuju u mani¬fe¬stacionim procesima. Kako vidimo, implicitno svojstvo Apsolutne svesti se indu¬kuje u božanske iskre i one u sebi nose apsolutnu volju za involucijim i evolucijom u sticanju iskustva od sposobnosti reagovanja u materijalnoj čestici, do iskustva Apsolutne svesnosti. Drugi korak u evoluciji je evolucija logoidnih božanskih iskri u Kosmosu do njihovih ispoljavanja u svojim vasionama. U ovom slučaju, svaka logoidna svest je impli¬citni poredak koji treba da se ispolji u vasionu sa njenim sadržajima kao eksplicitni poredak. Svaka logoidna svest se ograničava svojom vasionom, koja predstavlja njenu ljusku ili telo da bi se ispoljila i mogla usloviti evoluciju u vasioni. Kod ispoljavanja svake forme ispoljavaju se i odgovarajući novi polariteti. Sam logos je jedan polaritet, a ispoljeni sadržaji vasione drugi polaritet. Logoidna svesnost u svojoj auri na putu kroz kosmos i svoju galaksiju privlači pored stringova i kvarkova i određeni broj božanskih iskri, da bi zavisno od svoje specifične težine zauzela revolvirajuću putanju oko središta Kosmosa, i tako započela sa uslovljavanjem evolucije svoje vasione. Stupanje na scenu individualnih božanskih iskri koje će evoluirati u vasioni, možemo smatrati trećim korakom eksplicitnog ispoljavanja, u kome kao polaritete imamo logoidnu svesnost i duše sa individualnim svestima koje će evoluirati u vasioni kao matrici logoidne svesti. Četvrti korak manifestacije predstavlja evolucija ljudi u matrici logoidne svesti, gde jedan polaritet predstavlja individualna (božanska) svesnost, a drugi polaritet pred¬stavlja um čoveka. U ovoj fazi manifestacije imamo četiri podfaze razvoja uma, pod uticajem četiri globalne četvo¬ro¬polne snage, ili pak osmostrukost polariteta koji ispoljavaju umove i telo čoveka sa ispoljavanjem objektivne svesnosti. Svaka od ovih snaga ima svoje polaritete, tako da um možemo uporediti sa četverostrukim magnetom. Svaka od ovih snaga ispoljava svoju formu kao što su fizičko telo, energetska forma, astralna forma i mentalna forma. Prema tome, u evoluciji čoveka postoji sedam stepenica, ili sedam nivoa svesnosti, i osmi nivo koji predstavlja neis¬po¬ljeno jedinstvo Svemira. Put do jedinstva zahteva spoznavanje i transcendiranje svih nivoa postojanja, odnosno svih oblika umova i svesti, kao i zakonitosti njihovog manifestovanja. Postojanje umova i svesti u pojedinim oblicima, možemo smatrati tačkama gledišta bića. Za čovekov pogled iz uma samo objektivna svesnost je realnost, a ostali nivoi postojanja su za njega iluzorni ili imaginarni. Za pogled iz svake više tačke gledišta, stanja svih nižih ravni su realna. Kada čovek spoznaje celovitom spoznajom ili iskušavanjem pojedinim nivoima uma, on isto stanje može da transcendira prelazeći u sledeće više stanje uma ili svesnosti. Na taj način, čovek evoluira od fizičkog tela i instinktivne svesnosti, preko eterskog, astralnog i mentalnog stanja uma i tela, a zatim, stepenicama od individualne svesnosti preko logoidne, kosmičke do Apsolutne svesnosti, da bi stanje manifesta¬ci¬je završilo u neispoljenom Svemiru odakle je manifestacija i krenula. Vidimo da svaki oblik svesnosti i manifestovanja ima granice prostora i svoje relativno vreme. Sa tačke poimanja objektivnog uma, jedino Svemir u mirovanju nema prostor i vreme mada I on ima svoj san I manifestaciju. Početkom manifestacije i ispoljavanja početnih potencijala javlja se vreme, a prostor se počinje ispoljavati sa ispoljavanjem kosmičkog diska.Vremena trajanja u apsolutnoj, kosmičkoj i logoidnoj svesti za čovekov um su beskrajna, iako sa stanovišta viših oblika svesti imaju granice trajanja. Indukcijom božanskih iskri iz Apsolutne svesti, one se od nje odvajaju i ograđuju određenim oblicima svesti i umova, da bi mogle iskušavati određene oblike reagovanja, svesti i umova. Svaki oblik svesti ili uma ima svoje sposobnosti reagovanja i polaritetne aspekte i entitete kao sadržaje, kao i svoju matricu prostornog i vremenskog ispoljavanja. Matrice prostornog i vremenskog ispoljavanja su: za Apsolutnu svest - Kosmos i apsolutno vreme, za logoidnu svest - vasione i logoidno vreme, za čovekov um - planeta Zemlja i zemaljsko vreme. Manifestacije traju u okviru odgovarajućih matrica paralelno, i svaka u svome vremenu i prostoru i trenutku sadašnjosti. Svako osvešćivanje svojih aspekata ili entiteta, ili uravnotežavanje ili neutralizacija njihovih polariteta, doprinosi integraciji uma ili svesti, a posledice toga su proširivanje uma ili svesti, sticanje većeg stepena slobode i volje i povećanje moći. Na taj način, prevazilaženjem granica umova i svesti, svesnost i volja nalaze zajedništvo u Apsolutnoj svesnosti, sreća u blaženstvu, a moć u svemoći. VRH STRANE X. REZIME Za čoveka devetnestog veka koji nije znao da čita i piše, govorilo se da je nepismen, a za čoveka krajem dvadesetog veka koji nije znao da koristi računar, takođe se govorilo da je nepismen. U dvadeset prvom veku, za čoveka koji ne ovla¬da celovitom spoznajom, govoriće se da je samo¬ogra¬ničen. Čoveku je data mogućnost iskušavanja i sticanja slobode, sveznanja, moći, blaženstva, večnosti i ukupne svesnosti. Ključevi čovekovog ograničenja nalaze se u njemu samom. Život je kretanje, a iza svakog kretanja nalazi se svesnost. Spoznaja jedinstva je proporcionalna ukupnoj svesnosti i sveznanju. Božanska i Slobodna volja su potencijali evolucije čoveka kroz ukupnu manifestaciju. Probuđenje u život i kretanje je put bogospoznaje. Krećući se stepenicama razvoja uma i razvoja svesti, čoveku se otključavaju brave otkrivajući sve šire horizonte spoznaje relativnosti postojanja, manifestacije u postojanju, saznanja, blaženstva, ljubavi i večnosti. • SLAVA APSOLUTNOM BOGU KOJI STVORI MOJU DUŠU I OMOGUĆAVA MOJU EVOLUCIJU DO SEBE. • SLAVA LOGOIDNOM BOGU MOJE VASIONE KOJI USLOVLJAVA MOJE POSTOJANJE I MOJU EVOLUCIJU DO SEBE. • ZAHVALJUJEM SVOJOJ INDIVIDUALNOJ SVESNOSTI KOJA ME VODI NA PUTU BOGOSPOZNAJE U JEDINSTVO. nagrađuje dobra dela u procesima evolucije. AUTOR: DRAGO BJELICA

 

VRH STRANE